Schotland is een van de weinige Europese landen die Rik niet aandeed tijdens zijn mega bikepacking avontuur. Een jaar later stapt hij alsnog met zijn fiets op de veerboot voor een bikepacking van Edinburgh naar Glasgow door de Schotse High- en Lowlands.
In 2022 fietste ik met mijn goede vriend Marco naar Berlijn. Dit was het begin van een liefde voor fietsen die ik nooit had voorzien en die leidde tot andere meerdaagse fietstochten en twee jaar later tot een stukje fietsen van elf maanden door meer dan dertig landen. Schotland was niet een van die landen en daar ging ik dit jaar verandering in brengen. Met Marco fietste ik een week door de Cairngorms, langs Loch Ness en de West Highland Way.
Dag 1: Zaandam – Noordzee
De eerste dag blijkt achteraf een voorbode voor de komende week. Een stevige wind waait uit het noordwesten, en ik kies ervoor om de eerste etappe van Zaandam naar Castricum met de trein af te leggen. In Castricum tref ik Marco en begint de trip echt. Onderweg naar IJmuiden stoppen we nog voor koffie en komen ruim op tijd aan bij de terminal van DFDS Seaways. Na de paspoortcontrole mogen we direct aan boord en sjorren we onze fietsen stevig vast op het autodek voor de overtocht. We hebben een hut met zeezicht en nemen ruim de tijd bij het buffet om voldoende brandstof voor de komende dagen in te slaan.
Dag 2: Noordzee – Glenrothes (65 km, 950 hm)
Aanhoudende wind zorgde voor een onstuimige Noordzee en voor een wat onrustige nacht, ook bij het ontbijt moesten we regelmatig stilstaan onderweg naar het buffet om de schommeling van het schip te compenseren. Even na negen uur rollen we de boot af, en na de paspoortcontrole rijden we links van de weg het fietspad op richting Newcastle.
De zon schijnt en de wind hebben we mee, waardoor we de 15 kilometer naar het station vlot afleggen. De kaartjes voor de trein naar Edinburgh hebben we ruim van tevoren online gekocht zodat we verzekerd zijn van een plek voor de fietsen. De voorzieningen voor de fiets zijn perfect, net als de gereserveerde zitplaatsen. Na anderhalf uur treinen langs de kust komen we aan in Edinburgh. We zijn in Schotland! We fietsen de stad uit en volgen de oevers van de Forth tot we bij een brug komen om de rivier over te steken en de oever aan de noordzijde verder te volgen. De route leidt ons voornamelijk over asfalt, maar voor we bij het hotel aankomen is er een uitstapje naar een onverhard pad dat ons door een schapenweide en over een heuvel stuurt. Een mooi begin van de vakantie.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Ook vanaf het asfalt is Schotland best mooi…
Dag 3: Glenrothes – Brechin (93 km, 1190 hm)
We vertrekken op tijd uit Glenrothes, en na de nodige kilometers door woonwijken volgen de eerste onverharde paden. Het weer is ons gunstig gezind en we genieten steeds meer van de omgeving. Tegelijkertijd kijken we uit naar het ‘echte’ Schotland. In Cupar stoppen we voor scones en koffie, en de route naar Dundee die volgt stilt onze gravelhonger weer voor even. De plaatselijke horeca laat te wensen over, en als echte bikepackers lunchen we voor de deur van de Lidl. Na Dundee wordt de omgeving dunner bevolkt en zien we meer glooiend landschap. Samen met meer gravel en een stop bij een voortreffelijke bakkerij zorgt dat ervoor dat we wederom zeer tevreden aankomen bij ons hotel in Brechin.
Dag 4: Brechin – Ballater (78 km, 1550 hm)
Als we Brechin uitfietsen duurt het niet lang voor we in de verte de eerste contouren van de Cairngorms zien. Niet lang daarna zien we voor ons een kronkelende weg door een prachtig groen landschap die ons verder dit natuurpark inleidt. We verlaten het asfalt en na een hek fietsen we tussen de schapen door en komen we de eerste stroompjes tegen waar we moeten afstappen om via grote stenen met droge voeten aan de overkant te komen.
De geplande route in Komoot stond op gravel, en gravel hebben we gekregen. Op sommige paden zou een elektrische full suspension mountainbike ook een prima keuze zijn, maar we houden wel van deze Schotse graveluitdaging. De natuur wordt steeds weidser en ruiger. Dit is het Schotland waarvoor we zijn gekomen! Ondanks dat we een aantal meters onze fietsen moeten duwen, bereiken we de top van de 939 meter hoge Mount Keen, waar we uitkijken over het indrukwekkende landschap.
Als we net aan de afdaling zijn begonnen betrekt de lucht en maken we ook kennis met de veranderlijkheid van het Schotse weer. De wind steekt op en dikke druppels dalen op ons neer. Bij het aantrekken van de regenjas kunnen we maar net voorkomen dat deze de vallei in waait. Maar zo snel als de storm kwam trekt hij ook weer over, en kort daarna hebben we de wind in de rug tijdens de afdaling richting het bos.
Het is na half vier als we in Aboyne aankomen en bij Spider on a Bicycle onder het genot van koffie en late lunch de ochtend evalueren. St. Andrews House in Ballater is een van de meest comfortabele accommodaties op de trip. Een behulpzame gastvrouw die onze kleding wast, een goed Italiaan in het dorp en een voortreffelijk ontbijt maken dit zeker een aanrader als je in Schotland bent.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Het oversteken van riviertjes hoort ook bij gravelen in Schotland.
Dag 5: Ballater – Kingussie (111 km, 1740 hm)
Goed gevoed en met schone kleding gaan we vandaag eerst even op bezoek bij Balmoral Castle, de zomerresidentie van de Britse Koninklijke familie. Het is nog geen zomer en dus geen koninklijke familie te bekennen, en ook geen koffie of thee. Na een rondje door de tuin trekken we snel weer de natuur in.
Als we in de glen (Schots voor vallei) tussen Black Hillock en Tom Breac fietsen betrekt de lucht weer voor een inmiddels bekende Schotse tien minuten storm. De donkere lucht geeft de hele glen een mystieke uitstraling die we vanuit de beschutting van een verlaten huis op ons in laten werken. We verlaten de glen en de route volgt een single track lang een loch (Schots voor meer) om daarna weer over te gaan in een van de mooiste gravelwegen ooit door een weelderig groene glen.
De route is strategisch gepland zodat we in Tomintoul tijdig kunnen lunchen, want we hebben brandstof nodig voor de rest van de dag. We zien alle kanten van de Cairngorms qua ondergrond en fauna: we rijden door een soort moeras, over de heide, door een rivierbedding en over rotsen. Een uitdagende maar vooral mooie en indrukwekkende route. Ook het weer laat bijna alle seizoenen zien en wij maken daardoor ook alle emoties mee. Bij Loch Morlich worden we verrast door een skigebied waar we een après-fietsdrankje drinken voor we de laatste kilometers naar de Duke of Gordon afleggen. Het is bijna zeven uur als we inchecken, vandaag was de route misschien iets te ambitieus, maar we hebben het gehaald en het was te gek.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Gelukkig is er soms ook wel een brug.
Advertentie
Wat wil je lezen op Cobbles?
Dag 6: Kingussie – Fort William (109 km, 1460 hm)
Hoewel we de inspanning van gisteren in de benen voelen overheerst het enthousiasme, en met het vooruitzicht van een mogelijke glimp van het Monster van Loch Ness gaan we op pad. De dag brengt meer van hetzelfde en dat is erg goed nieuws: wisselend landschap en wisselend weer en het vooruitzicht op een deel van de route met een donkerrood hoogteprofiel in Komoot.
De route start op asfalt en we volgen grofweg de river Spey langs een dam en een klein stuwmeer. Als we wegdraaien van de rivier worden we begroet door een bord dat aangeeft dat de weg gesloten is. We gaan optimistisch het bord voorbij, en terwijl het begint te regenen klimmen we Corrieyairrack hill op. Niet lang daarna begrijpen we wel waarom de weg is afgesloten, maar we gaan moedig voorwaarts. Het rode hoogteprofiel is een zigzaggend pad omhoog waar we een aantal keer moeten afstappen voordat we uiteindelijk de top bereiken.
Vanaf de top is het een lange afdaling richting Fort Augustus aan de zuidkant van Loch Ness, ondanks verwoede pogingen zien we geen enkel teken van het monster. Het inwendige monster wordt bedwongen met behulp van matige fish and chips, maar nood breekt nu eenmaal wet. Daarna volgen we 50 km het Caledonian Canal, grotendeels over een voormalige spoorlijn die nu een gravelpad is. In Fort William halen we ons diner bij de Marks & Spencer en eten het op onze kamer op met uitzicht op Ben Nevis, de hoogste berg van Schotland en het Verenigd Koninkrijk.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Wel een Loch, maar geen monster.
Dag 7: Fort William – Killin (98 km, 850 hm)
Aan uitdagingen hebben we de afgelopen dagen geen gebrek gehad, vandaag leidt een iets minder zware route ons over de West Highland Way. We zien meer asfalt en delen vaker de weg en de omgeving met groepen toeristen. Onze gemiddelde snelheid komt weer eens boven de twintig kilometer per uur uit, waar dat voorgaande dagen meestal niet meer dan vijftien was. De rit doet ons goed en gelukkig neemt de vermoeidheid niet verder toe want we overnachten net buiten Killin in een hotel van twijfelachtige kwaliteit.
Dag 8: Killin – Glasgow (111 km, 1250 hm)
Het hotel deed onze nachtrust niet al te veel goed en het ontbijt hielp ons een beetje op weg. Deze laatste volle fietsdag in Schotland begint met regen, en die regen blijft ook nog wel een tijdje vallen. Het voelt als een volwaardige Schotse ervaring als we door de mistige uitlopers van de West Highland Way over prachtige onverharde wegen richting het zuiden trappen.
De cafédichtheid werkt in ons voordeel en we vinden onderweg goede koffie en scones, en in Callander een bakkerij met heerlijke broodjes. De kilometers naar Glasgow omvatten daarna nog een mix van heuvels, meren en wandelpaden die veelvuldig geblokkeerd zijn door schapenhekken.
Inmiddels zijn onze fietsen en kleding echter nauwelijks nog herkenbaar door de hoeveelheid modder die zich overal verzameld heeft. Maar als we nog een schapenhek gepasseerd zijn vallen de laatste druppels en laat de zon zich weer zien. En zo zitten er even later twee vieze natte mannen in Drymen aan de koffie in de zon. Na nog een paar laatste gravelpaden komen we aan bij het Forth and Clyde Canal dat we volgen richting het centrum van Glasgow. We maken alleen nog een stop bij de wasstraat zodat onze fietsen zometeen mee naar de kamer mogen, en dan is het rondje Schotland compleet.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Keuzestress!
Dag 9 en 10: Glasgow – IJmuiden
Zeer voldaan en fysiek enigszins vermoeid stappen we in Glasgow met onze fietsen in de trein om dik drie uur later in Newcastle weer uit te stappen. We fietsen langs de Tyne richting de ferryhaven en stoppen nog bij The Cycle Hub voor een laatste koffie met gebak. Op de boot evalueren we tijdens diner en ontbijt ons avontuur. We komen tot de conclusie dat we mogelijk iets meer ambitie dan conditie hadden als we kijken naar de route, maar zijn daardoor ook extra tevreden over de geleverde prestaties. We fantaseren al over een volgend bezoek aan Schotland met de mountainbike. Of misschien nemen we de camper en de gravelbike om kortere routes te fietsen door de verschillende prachtige parken, of we gaan met de tent gewoon een paar weken of maanden die kant op… Altijd blijven dromen!
Welke bikepacking bestemming staat er nog op jouw verlanglijstje?
Deel je plannen, wensen en dromen in de Cobbles Cycling Strava Club. Gedeelde voorpret is dubbele voorpret!
Gerelateerd artikel
Bikepacking in Scandinavië: van kust naar kust over het Sint Olavspad
