Gravel bikepacking: in een week van Zaandam naar Berlijn

Rik en Marco fietsten in een week van Zaandam naar Berlijn, op de gravelbike en zonder vooraf uitgestippelde route. Lees in dit artikel hoe het ze verging op hun gravel bikepacking tocht, en hoe een slechte woordgrap tot een mooi fietsavontuur kan leiden.

“Hé Marco, zullen we ook ‘zofiets’ doen?” Deze immens slechte woordgrap, samen met een trailer van de fietsreis van Sander Schimmelpenninck en Steven Borghouts naar Lapland voor het goede doel, was het begin van een mooi avontuur. Co reageerde namelijk positief op dit bericht. Na een paar berichten over en weer was het plan om samen op de gravelbike naar Berlijn te fietsen een feit.

Gravel bikepacking Zaandam-Berlijn: de voorbereiding

Oké leuk plan, maar verder dan een rondje Twiske op de mountainbike ben ik de afgelopen jaren niet gekomen. Voor het dagelijks verkeer gebruik ik de motor of een e-bike. Mijn conditie en mijn materiaal moeten nodig geüpgraded worden. Want we willen de ruim 800 kilometer naar Berlijn in 7 dagen gaan fietsen. Werk aan de winkel!

Op mijn mountainbike vervang ik de noppenbanden door wegbanden. Met verlichting trap ik mij de herfst en het begin van de winter door. Ondertussen kom ik na het nodige online onderzoek uit op een Focus Atlas 6.7 als reisfiets. Dat deze gravelbike ook een van de weinige fietsen was die überhaupt op tijd geleverd kon worden, maakte de keuze iets eenvoudiger.

Artikel gaat verder onder afbeeldingDe fiets is er klaar voor, nu Rik nog.

En zo komt het dat ik op Koningsdag 2022 probleemloos naar Marco in Utrecht fiets voor de laatste voorbereidingen. En na de lunch fiets ik zonder een centje pijn terug naar Zaandam. Met 130 kilometer in de benen ga ik tevreden nog wat drinken in Amsterdam. Berlijn, we komen eraan!

Vooraf hadden we een hotel in Berlijn geboekt, en een treinkaartje terug naar huis. De route lag niet vast. Elke ochtend keek ik op Google Maps welk dorp ongeveer 100 kilometer richting het oosten lag en zocht daar een hotel. Het adres van het hotel gaf ik aan Co, die ter plekke een route bouwde in Komoot. Dit ritueel herhaalden we dagelijks, en zowaar: na een week gravel bikepacking stonden we in Berlijn!

Gravel bikepacking Zaandam-Berlijn: van dag tot dag

Dag 1: naar de Achterhoek

De grote dag eindelijk daar! Om acht uur ‘s morgen klikken we voor het eerst in. Vanuit Zaandam vertrekken we naar het oosten. Na de Schellingwouderbrug laten we de stad achter ons en fietsen we via de weilanden door ‘t Gooi richting de Veluwe.

Tot Putten hebben we nog maar weinig gravel gezien, maar na de lunch maakt het Veluwse gravel alles goed. De Lange Juffer zorgt, met al 120 kilometer in de benen, voor een extra uitdaging. Wanneer we de Veluwe verlaten valt alsnog de verwachte regen, en met regenjas aan schuilen we op een terras in Doesburg met taart en cola.

Artikel gaat verder onder afbeeldingVanaf de Veluwe begint het op gravelen te lijken.

Na de regen fietsen we door tot Gaanderen. Daar worden we bij een familielid onthaald met hamburgers en Achterhoekse gezelligheid. In de schemering fietsen we de laatste 20 kilometer naar hotel de Heerlyckheid in Bredevoort. Daar vallen we tevreden in slaap.

Dag 2: het eerste Duitse gravel

Na de 180 kilometers van de eerste dag starten we de tweede dag rustig met een uitgebreid ontbijt. Het is uiteindelijk pas half elf als we opstappen. Gelukkig heeft het lichaam er zin in. De route trakteert ons vandaag op minder asfalt en een meer landelijke en bosrijke omgeving. En dus ook op meer gravel, dus meer beter! In het bos is geen officiële grensovergang, en zo komt het dat we haast ongemerkt Duitsland binnen fietsen.

Naast meer onverharde ondergrond zijn er vandaag ook meer hoogteverschillen die het fietsen aantrekkelijker maken. Na 70 kilometer lunchen we in Nottuln op het dorpsplein.  Ter afwisseling fietsen we even later door het centrum van Münster. Deze etappe eindigt in Telgte, waar we ons bij de lokale Italiaan tegoed doen aan pasta en halve liters alcoholvrij bier.

Artikel gaat verder onder afbeeldingOok in Duitsland heet dit een Selfie.

Dag 3: zon en schnitzel

Bij het opstaan voelt mijn lichaam beter dan de twee dagen ervoor.  Ik kan niet wachten om weer op de fiets te zitten! Het succes van de eerste twee dagen brengt een rust met zich mee, en omdat we op tijd vertrekken zijn we nog meer ontspannen. Het weer vraagt zelfs om zonnebrand. Na mooie afwisselende bos- en landweggetjes genieten we in Warendorf van bijna onduits goede koffie.

Als ik het zo opschrijf klinkt weer een gravelpad misschien saai. Maar wat een genot al die onverharde paden! Het fietsen gaat steeds meer als vanzelf, en na 70 kilometer komen we net buiten Sennestadt langs Moe’s Diner. In de zon op het terras eten we de eerste schnitzel van de week.

De derde dag sluiten we af met een klim naar het hotel. Met 110 kilometer in de benen zijn de laatste kilometers met een stijging van 12 tot 16 procent de spreekwoordelijke laatste loodjes. Het hotel net buiten Burg Sternberg heeft een bijzonder interieur, maar de bedden zijn goed en het eten is voedzaam.

Artikel gaat verder onder afbeeldingFahren, fahren, fahren, auf die Gravelbahn.

Dag 4: Ruhetag

We starten dag 4 zoals we dag drie zijn geëindigd. Het hotel bevond zich niet bovenaan de heuvel dus we klimmen nog even door. Na de top worden we beloond met een lange afdaling van een paar procent door een weelderig groen landschap. Als we Hameln binnen fietsen doen we ons in het centrum tegoed aan koffie en taart.

Bij het vervolg van de route blijkt maandag de Ruhetag. Veel middenstand is gesloten, waardoor we later lunchen dan goed is voor de sfeer. Als de magen gevuld zijn kunnen we weer lachen, en we zetten de rit voort richting het hotel in Wolfenbüttel. De route voert door prachtige stukken bos met pittige klimmetjes en mooie afdalingen. Als afsluiter rijden we door het Wolfenbüttel stadspark.

Artikel gaat verder onder afbeeldingKunt u mij de weg naar Hameln vertellen?

Dag 5: van west naar oost

Bij het verlaten van de stad worden we direct getrakteerd op mooi gravel en mooi uitzicht, wederom een feestje. Halverwege de ochtend passeren we de voormalige grens tussen Oost en West-Duitsland. Bij Hötensleben zien we hoe de grens er tot de val van de muur in ‘89 uit heeft gezien. Met deze indruk vers in het geheugen stoppen we voor koffie, taart en broodjes. Met een volle maag en de wind in de rug fietsen we door.

Wanneer we voelen dat de wind wat aantrekt en de lucht donkerder wordt, voel ik ook de weerstand toenemen. Dat blijkt het gevolg van een lekke band. Zo staan we in de regen de enige lekke band van de reis te vervangen. We fietsen daarna snel door de korte regenbui verder. Als het opklaart rijden we over de vele betonnen landbouwwegen. De aaneengeschakelde platen zorgen voor een “kedeng kedeng” cadans. Na nog meer prachtig gravel komen we aan bij een kasteelachtig hotel in Gommern, waar we genieten van het eten en de bedden.

Artikel gaat verder onder afbeeldingBos en uitzicht, een heerlijke combinatie.

Dag 6: per ongeluk MTB

Gisteren werden we soms niet heel blij van stukken door de bewoonde wereld met veel grijze Oost-Duitse architectuur. Daarom kiezen we vandaag voor het maximale percentage off-road. We fietsen een uur lang door bossen en weilanden zonder ook maar iemand te zien. De kleine dorpen waar we wel doorheen fietsen hebben iets weg van een verlaten filmset.

Het landschap wordt hier vaak bepaald door veel hoge windmolens, maar daar merken we fietsend door de bossen weinig van. Ondertussen komt Berlijn steeds dichterbij, en tijdens een uitgebreide taart-koffie-cola-broodjes lunch constateren we dat de reis veel belangrijker is dan de bestemming. Maar dat is voor morgen, nu nog langs verlaten vliegveld annex festivalterrein Flugplatz Altes Lager en door naar ons hotel in Luckenwalde. Tijdens het diner bekent Co dat hij bij het plannen van de route van vandaag Komoot op Mountainbike had staan. Vandaar die uitdagingen!

Artikel gaat verder onder afbeeldingAan windmolens geen gebrek. Goed bezig met de energietransitie, die Duitsers.

Dag 7: Unter den Linden

De dag die je wist die zou komen, de laatste kilometers naar Berlijn. We hebben geen haast want het is Hemelvaartsdag, het is mooi weer en Berlijn gaat nergens heen. De omgeving is niet alleen bosrijk maar ook waterrijk, dus we trappen toch maar even extra door om aan de muggen te ontkomen. Attractie van de dag is het terrein van de Testgelände Technische Sicherheit – BAM TTS. Daar kunnen we onze fietsen  grondig testen op onder andere de Verwindurungsbahn, Kletterstufen en Steigungsbahnen.

De laatste kilometers van de route leiden ons over Berlin Tempelhof en door de stad over Unter den Linden naar de Brandenburger Tor. Na 869 kilometer zijn we aangekomen op de plaats van bestemming! Het was een geweldige week waarin we eigenlijk alleen maar genoten hebben. Wil je meer lezen over deze gravel bikepacking tocht? Een uitgebreider verslag vind je hier. Of volg mijn fietsavonturen op Instagram.

Heb jij ook een mooi gravel bikepacking avontuur beleefd?

Inspireer anderen en deel je route in de Cobbles Cycling Strava Club. Kost niets, en gedeelde ritten tellen dubbel!

Gerelateerd artikel