7 emoties die iedere fietser ervaart bij de beklimming van een berg

Een berg beklimmen op de fiets: een droom voor velen, een nachtmerrie voor anderen. Steven houdt ervan en neemt je mee door de verschillende emoties die je ervaart bij een beklimming: Van voorpret via optimisme en vertwijfeling naar het nagenieten van een mooie prestatie op de fiets. Wedden dat ook jij ze herkent?

1.     Voorpret

Het begint allemaal met het kiezen van de klim. Je spit websites als Komoot en Climbfinder door, bekijkt YouTube-video’s van beklimmingen en volgt op tv een grote ronde. Hoe vet zou het zijn om dezelfde beroemde cols te rijden als Pogacar of Vingegaard? Of kies juist een onbekende klim. Ga je voor Spanje, Italië of Frankrijk? Of kies je een avontuur verder van huis? Eén ding is zeker: de voorbereiding brengt al veel plezier. Heb je je klim gekozen? Dan begint de planning: route uitstippelen, reis boeken en uitkijken naar het avontuur! En oh ja, vergeet niet om genoeg te trainen.

Tip: Check The Col Collective voor toffe video’s, maar vergelijk jezelf niet te veel met de renner in de video. Het ziet er bij hem makkelijk uit, maar in de praktijk zal het wellicht niet zo makkelijk gaan.

2.     Gezonde spanning

Eindelijk is het zover. Hier heb je weken naar uitgekeken. Je hebt er zin in, maar bent ook wat onrustig. Een goed ontbijt, fietscomputer opgeladen, route gedownload, en bidons gevuld? Zeker drie keer controleer je alles. Op tijd vertrekken is slim, want klimmen in de hitte is geen pretje. Nog een laatste check: kleding voor veranderlijk bergweer en voldoende voeding mee? Dan is het tijd: on y va!

De juiste kleding is essentieel. Tijdens mijn eerste beklimming ooit, de Croix de Fer en de Glandon, droeg ik alleen een wielershirt, korte fietsbroek en een windstopper. We startten vanuit een huisje op een andere berg en moesten eerst afdalen. De vroege ochtendkou was ijzig, maar in het dal en bergop werd het warmer. Hoe hoger we kwamen, hoe kouder het werd. Op de top vielen hagel en regen, bij een temperatuur van slechts twee graden. Door de harde wind voelde het nog kouder. Bibberend daalde ik af, totaal niet voorbereid op deze kou. Halverwege vonden we gelukkig een café om op te warmen. Beneden was het weer vijftien graden en zonnig. De laatste klim terug naar het huisje was afzien – maar dan door de hitte.

Tip: Heb je snel last van kramp? Neem een magnesiumtablet of -ampul mee. Dat kan net het verschil maken.

Artikel gaat verder onder afbeeldingHoe moe je ook bent, een foto met het topbord hoort erbij.

3.     Optimisme en (over)moed

Je begint met frisse moed aan de beklimming, liefst na een korte aanloop om de benen op te warmen. Het voelt goed, de cadans is lekker en je denkt: Misschien ben ik eigenlijk best een klimmer! Je zoekt een lekker tempo en herinnert je de tijden die je zag op Climbfinder of Strava. Met deze snelheid ben je binnen een uur boven, toch? Maar staar je hier niet blind op. De omstandigheden maken een groot verschil en iedereen fietst anders. Sommigen rijden in een constant tempo, anderen wisselen snelheid. De een begint rustig en versnelt op het einde, de ander geniet vooral van de klim zelf. Wat je ook doet, vergeet niet om te genieten. Hoe zwaar het ook is, je doet het wél – en niemand anders gaat het voor je doen.

4.     Vertwijfeling

De beklimming wordt zwaarder dan gedacht. Je kijkt op je fietscomputer en schrikt: nog niet eens op de helft. De bordjes langs de weg geven hoop… of juist niet. Op de Mont Ventoux dacht ik het zwaarste gehad te hebben, tot bleek dat er nog drie kilometer boven de tien procent aankwamen. Dan hoor je ineens stemmen achter je. Twee fietsers praten ontspannen terwijl ze jou zonder moeite voorbijrijden. Hoe dan? De twijfel slaat toe. Gaat dit nog lang duren? Ben ik wel voor het donker thuis?

Toen we afgelopen september El Teide op Tenerife beklommen, vroegen we ons meermaals af of omkeren niet slimmer was. De hitte was slopend en we moesten vaak stoppen. Was dit een goed idee? Moesten we een andere dag terugkomen? Nee, doorzetten was de enige optie. Met 50 kilometer klimmen sta je niet zomaar boven, maar het was het helemaal waard. Het uitzicht op de top maakte veel goed en daarna volgde de ultieme beloning: een prachtige afdaling.

Artikel gaat verder onder afbeeldingWelke route je ook kiest, de beklimming van El Teide is lang en zwaar.

5.     Wilskracht

De top komt dichterbij, maar je voelt het overal in je lichaam. Waarom deed je dit ook alweer? Het laatste café of supermarkt passeerde je kilometers geleden. De bidon is bijna leeg, maar stoppen is geen optie. Zelfs de mooiste uitzichten laten je koud. Dit is een mentale strijd en je wil niet opgeven. Heel even overweeg je om te keren. Gewoon omdraaien en afdalen. Maar nee, je hebt hier zo hard voor getraind. En dat uitzicht straks? Dat zal het allemaal waard zijn. Opgeven is geen optie, je geest dwingt je benen om te blijven trappen.

6.     De top binnen bereik geeft je vleugels

Nog maar één kilometer! De laatste loodjes bewijzen hun spreekwoordelijke zwaarheid, maar dit is het moment om nog één keer alles te geven. Elke meter telt. Na die boom nog 800 meter, na dat paaltje nog 700. De top komt in zicht. Een laatste krachtsinspanning en dan… de finish.

Artikel gaat verder onder afbeeldingDe allerlaatste meters op weg naar de top van de Mont Ventoux. 

7.     Voldoening en trots

Yes! Je hebt het gehaald. De uitzichten zijn adembenemend, de inspanning was het waard en je mag trots zijn op je prestatie. Even op adem komen, een foto bij het bord als herinnering en dan genieten van de afdaling. Onderweg vraag je je af hoe je dit hebt gedaan. Al die twijfel, dat zware middenstuk, de pijn in de benen… en toch sta je hier.

Je opent Strava, deelt je rit en denkt: wat wordt de volgende beklimming? Ga terug naar stap 1 voor een nieuw klimavontuur!

Artikel gaat verder onder afbeeldingWauw, ben ik daar omhoog gefietst?!

Bonus: een blijvende herinnering aan je beklimming

Wil je je prestatie tastbaar maken? Bestel een kilometerpaaltje of een poster van je beklimming. Thuis heb ik een kast vol kilometerpaaltjes van alle gereden beklimmingen. Regelmatig kijk ik ernaar en haal verhalen op met mijn vader. Hoe zwaar, hoe mooi of hoe bijzonder een klim was. Soms vraag ik me af hoe we bepaalde beklimmingen ooit hebben volbracht. Vergeet vooral niet om trots te zijn op je prestatie!

Wat is jouw mooiste of meest bijzondere klimervaring?

Deel je verhalen in de Cobbles Cycling Strava Club. Word lid en je ziet alle nieuwe artikelen in je tijdlijn.

Gerelateerd artikel

Klimmen wielrennen: een gids met alles wat je wil weten (klimmen, dalen, veiligheid, trainen, routes & nog veel meer)