Rik’s mega bikepacking avontuur: overwinteren in Zuid-Europa

Zijn vorige blog schreef Rik vanaf een Grieks strand. Inmiddels is hij alweer 5.000 kilometer verder gefietst door Zuid-Europa, en is hij letterlijk en figuurlijk weer vele grenzen gepasseerd. Tijd voor een update van zijn mega bikepacking avontuur, deze keer vanaf de Canarische eilanden.

Oud en nieuw is vaak een moment van reflectie op het afgelopen jaar. Het doet mij in ieder geval beseffen dat ik halverwege mijn jaar fietsen ben, of eigenlijk al over de helft, als ik op oudejaarsdag op de veerboot naar Lanzarote zit. Nou is Lanzarote niet een heel logisch onderdeel van een rondje Europa, maar zoals meerdere bestemmingen is deze bepaald door familie. De eerste week van het nieuwe jaar ga ik vakantie vieren met mijn familie.

Het oude jaar heb ik nog met een mijlpaal afgesloten, na de 10.000 kilometer mijlpaal in Griekenland bereikte ik net voor de veerboot de 15.000 kilometer. En die 5.000 kilometer tussen Griekenland en Huelva in Spanje waren ook weer een feest.

Artikel gaat verder onder afbeeldingZonsondergang onderweg naar Lanzarote.

Herfst in Griekenland

Toen ik vanuit Griekenland naar het noorden fietste, reed ik ook de herfst tegemoet. Langs de kust in Griekenland werd het iets minder warm, maar het betekende vooral dat campings, hotels en winkels langs de kust hun deuren voor de winter hadden gesloten. Hierdoor duurde routes soms langer dan gepland om alsnog bij een camping met douche aan te komen. Wildkamperen is iets wat ik later misschien nog ga proberen.

Onderweg naar Albanië fiets ik de laatste dag door Griekenland en begint het voor het eerst in lange tijd te druppelen. De druppels worden snel groter en komen met steeds meer, dit gaat door tot ik door de zwaarste regenbui fiets die ik ooit heb gezien. Omdat het niet koud is lach ik om de ervaring, dit levert dan weer verbaasde blikken op van andere weggebruikers. Die weg verandert op sommige plekken in een centimeters diepe stroom.

Mijn fiets, mijn tassen en ik zelf zijn goed bestand tegen water en mijn Wahoo navigatie normaal ook. De weersomstandigheden tot op heden hebben echter de waterdichtheid aangetast en na een paar keer knipperen valt mijn fietscomputer voorgoed uit. Vanaf dan navigeer ik met mijn telefoon totdat mijn Roam dankzij de voortreffelijke ondersteuning van Wahoo in Italië wordt vervangen.

Artikel gaat verder onder afbeeldingHerfst in Griekenland.

Bikepacking Balkan

Eenmaal over de grens met Albanië regent het niet meer. Ik verbaas me over de schoonheid van het land en de grote verschillen in welvaart en ontwikkeling. Via Ksamil, de Llogara pass, Vöre, Tirana en Shköder doorkruis ik Albanië en fiets ik Montenegro binnen. Montenegro biedt met de baai van Kotor een schitterend hoogtepunt van de reis, en Tivat verrast als het Saint Tropez van de Balkan.

Dubrovnik is mooi en nog verrassend druk in oktober. Ik kies voor een uitstap naar Mostar over de Ciro Trail, een via verde, ofwel een oude spoorlijn die veranderd is in een fietspad. Daarna fiets ik vanuit de bergen naar de kust van Kroatië over een van de mooiste kustwegen met uitzicht op het eiland Hvar. Daar is het tijd voor pauze, ik fiets een kleine week niet en ga dagelijks zwemmen.

Artikel gaat verder onder afbeeldingDe baai van Kotor.

La dolce vita en mañana mañana

Mijn volgende doel is het plaatsje Arpino, ten zuiden van Rome, waar ik heb afgesproken met vrienden. Om niet uitgeput daar aan te komen ga ik vanaf Split met de veerboot naar Ancona en sla ik zo Slovenië en een aantal bergen over. Bij de doorsteek in Italië wordt het steeds kouder en zie de eerste besneeuwde bergtoppen.

Na een fijn weerzien met vrienden en nog een paar dagen in Rome vertrek ik op 19 november weer alleen. Ik heb dan iets meer dan een maand om de bijna 3.000 kilometer naar Marbella te fietsen, waar ik familie zie voor kerst. Via Pizza, Cinque Terre, de Bloemenrivièra, Monaco en Barcelona bereik ik volgens plan Alicante op 14 december. Vanaf hier krijg ik gezelschap van een vriend die met me mee zal fietsen naar Malaga.

Artikel gaat verder onder afbeeldingUitzicht op besneeuwde bergen in Italië.

IJs in de woestijn

We kiezen niet voor de kustweg maar gaan door het binnenland. We pakken een stuk van de Gorafewoestijn mee en fietsen over ijsplaten hoog in de bergen. Het is flink doortrappen, maar we gaan goed samen op. Het ‘overschot’ aan fietservaring en -conditie dat ik de afgelopen maanden heb opgebouwd wordt gecompenseerd doordat ik twintig kilo meer bagage bij me heb dan Marcel. Hoewel het zeker ook wennen was om niet alleen onderweg te zijn, was het geweldig om de ervaring te delen.

Volgens een planning die ik anderhalf jaar geleden had bedacht kom ik ‘gewoon’ op tijd aan in Marbella na zeven maanden en bijna 15.000 kilometer. Het weerzien met de familie is vertrouwd. Na een paar dagen fysieke rust, gezelligheid en vooral veel eten volgt de laatste etappe van 2023. Via Ronda en Sevilla fiets ik naar Huelva vanaf waar ik nu op de boot naar Lanzarote zit.

Artikel gaat verder onder afbeeldingEen beeld zegt meer dan duizend woorden: Rik geniet met volle teugen en heeft er nog zin in.

Op naar nieuwe avonturen

De reflectie is kort samen te vatten: op de fiets stappen en een ‘stukje gaan fietsen’ is het beste wat ik ooit heb gedaan! Wat er vanaf nu ook gebeurt, het is sowieso een onvoorstelbaar succes waar ik de rest van mijn leven van ga nagenieten. En dan ben ik pas net over de helft. Vanaf de Canarische eilanden ga ik oversteken naar Afrika en dan heel, heel langzaam naar het noorden rijden. Het avontuur is nog lang niet ten einde!

Wil jij Rik volgen op zijn mega bikepacking avontuur?

Rik schrijft met enige regelmaat over zijn avonturen op Cobbles. Maar je kunt hem ook volgen op Komoot, Instagram, of zijn eigen website.

Heb jij ook grootse fietsplannen voor 2024?

Deel je plannen en dromen in de Cobbles Cycling Strava club!

Gerelateerd artikel