Het is weer lente! Als fietsers kijken we al maanden halsreikend uit naar de langere dagen waarin we in kort-kort kunnen genieten van de bloeiende en groeiende natuur. Maar in het broedseizoen loop je ook het risico in aanvaring te komen met vogels die op agressieve wijze hun nest beschermen. Anton kan erover meepraten en deelt zijn ervaringen en tips.
Artikel gaat verder onder banners
Terrorvogels
Ieder jaar hoor je verhalen over fietsers en hardlopers (en soms wandelaars) die zijn aangevallen door agressieve vogels. Meestal gaat het om buizerds, de meest voorkomende roofvogel in Nederland. Om een of andere reden is het voorvoegsel ‘terror’ populair bij het beschrijven van de vogels die betrokken zijn bij deze incidenten. Terrorbuizerds dus, maar het gaat soms ook over bijvoorbeeld een terror-oehoe of terrorzwaan.
Angstaanjagende schijnaanval
Buizerds broeden vooral in april en mei. Drie tot vier maanden na het uitkomen van de eieren vliegen de jongen definitief uit. Je kunt dus tot midden in de zomer last hebben van papa en mama buizerd die hun kroost willen beschermen en jou, nietsvermoedende fietser, als een bedreiging zien.
Een buizerd ziet jou echt niet als prooi. Een eventuele aanval is dan ook bedoeld als afschrikking. Vaak voert de buizerd daarom een schijnaanval uit, waarbij hij vlak langs je scheert zonder zijn klauwen in je te zetten. Maar ja, dat weet je natuurlijk niet van tevoren. Bovendien is het hoe dan ook angstaanjagend om op deze manier geconfronteerd te worden met een roofvogel met een spanwijdte tot wel 140 cm. Dat afschrikken zal dus wel lukken.
5 tips om een confrontatie met agressieve vogels te voorkomen
1. Kies een andere route
De eerste tip is in de categorie ‘voorkomen is beter dan genezen’, maar is ook nogal een open deur: vermijd locaties waar agressieve vogels gesignaleerd zijn. In je eigen omgeving weet je waarschijnlijk uit ervaring of van verhalen waar je beter even niet kunt komen. Zoek het risico niet op en kies een andere route.
Meld ook bij de terreinbeheerder waar je aangevallen bent. Dan kunnen er waarschuwingsborden geplaatst worden om anderen te behoeden voor onaangename vogelervaringen. Zij kunnen dan omrijden, of tenminste op hun hoede zijn als ze ervoor kiezen om toch door te fietsen.
2. Rijd in een groep
Een enkele fietser is voor een buizerd een bedreiging waarmee hij de confrontatie wel aandurft. Een groep fietsers is echter te veel van het goede, en zal over het algemeen met rust worden gelaten. En je hoeft echt niet met een heel peloton op pad, met zijn drieën of vieren ben je al indrukwekkend genoeg om de buizerd op andere gedachten te brengen.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Dit soort waarschuwingen zul je de komende maanden weer tegenkomen.
3. Draag geen felle kleding
Laat je fluorescerende fietskleding in de kast en kies voor rustige kleuren. Felle kleuren komen eerder bedreigend over voor roofvogels en kunnen de druppel zijn die de emmer doet overlopen. Dus fok de buizerd niet onnodig op en pas je kledingkeuze aan.
4. Zwaai met je armen en maak lawaai
Dit is geen praktische tip om preventief tijdens je hele rit uit te voeren. Maar misschien wel om met iets meer zekerheid dat ene pad in te rijden waar wel zo’n waarschuwingsbord staat, maar er eigenlijk geen goed alternatief is. Of om herhaling te voorkomen als je onverhoopt al een aanval te verduren hebt gehad, en je niet weet of je al op veilig terrein bent.
5. Draag een helm
Als je ondanks alle voorzorgsmaatregelen tóch de klos bent, dan beschermt een helm je tegen de ergste schade. Aangezien vrijwel alle sportieve fietsers tegenwoordig toch al een helm dragen, hoef je hier dus niets extra’s voor te doen.
Wil je echt maximaal voorbereid zijn, zet dan je fietsbril op je helm met de glazen aan de boven-/achterkant. Buizerds vallen namelijk meestal van achteren aan. Je bril aan de achterkant brengt ze in verwarring, waardoor de kans groter is dat ze de aanval afblazen.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Een helm beschermt bij een val, maar ook bij agressieve vogels.
Het avontuur van Anton en de agressieve vogels
Tijdens het fietsen heb ik gelukkig nog nooit last gehad van agressieve vogels, maar tijdens het hardlopen is dat een ander verhaal. Het is alweer even geleden, maar de ervaring blijft me bij en houdt me nog elk broedseizoen op mijn hoede, ook tijdens het fietsen.
Vals alarm?
Sinds een aantal weken is mijn linker hamstring niet zo meewerkend, en ook nu voel ik dat het niet van harte gaat. De focus is dan ook erg gericht op die hamstring tot mijn vier-kilometerpunt. Zo’n anderhalf jaar geleden had ik daar namelijk een vervelende aanvaring met een buizerd. Tot vijf keer toe viel hij me aan voordat ik me al zwaaiend, schreeuwend en sprintend uit de voeten wist te maken.
Deze herinneringen schieten door mijn hoofd als er plotseling een schaduw over me heen schuift. Gelukkig blijkt het slechts een voorbij zwevende reiger te zijn, maar de schrik zit er meteen weer in. 100 meter verderop stuift er een merel op vanuit een sloot. Wederom vals alarm maar ik merk dat ik toch niet echt op mijn gemak loop. Nog zo’n 400 meter te gaan, denk ik bij mezelf, dan kom ik op het laantje waar ik sowieso ‘veilig’ ben vanwege de bomen die daar aan twee kanten van de weg een dichte rij vormen.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Mooi om te zien van een paar meter, maar liever niet van een paar centimeter.
Bescherming achter een boom
Als een dief in de nacht loop ik om me heen te gluren en zie ineens een vogel in het weiland iets verderop zitten. Ik zie niet meteen wat het is en houdt mijn pas alvast wat in. Dan komt de vogel overeind en ik zie tot mijn schrik dat het mijn gevleugelde aanvaller van weleer is! Met een paar flinke vleugelslagen is hij mij in een oogwenk tot op 20 meter genaderd. Ik kan net achter een boom kruipen en gelukkig, hij geeft de aanval op en zet zich op een tak aan de andere kant van het weiland.
Hardlopen is nu even geen optie dus ga ik wandelend (en kijkend) verder. Maar het duurt me te lang zo tot het laantje, en voorzichtig versnel ik weer. Buizzie reageert acuut, en ik weet niet hoe snel ik weer bij de volgende boom moet komen. Ook nu schat de vogel in dat hij niet bij me kan, en draait net voor de boom weer om. Wat zijn die beesten toch groot en imposant van dichtbij!
Als de buizerd weer enkele slagen weg is zet ik een allesvernietigende sprint in (althans, zo voelt het) naar het laantje. In mijn ooghoeken zie ik de buizerd weer omdraaien om mijn kant op te vliegen, maar ik ben op tijd en hij/zij staakt de strijd. Ik heb het gered!
Artikel gaat verder onder afbeelding
Klaar voor de aanval…
Het gevaar is nog niet geweken
Ik heb mijn hartslagmeter niet om, maar die zou vast en zeker hoge waardes laten zien. Om even mijn bibbers te delen stuur ik een sms’je naar het thuisfront over mijn hernieuwde kennismaking met deze geweldenaar. Ik stop mijn mobiel weer in mijn broekzakje, begin te lopen en schrik me dan plots helemaal wild van een ongelooflijk gegil. Het lukt me niet om het geluid thuis te brengen en kan ook niet ontdekken van welke kant het komt, behalve dat het dichtbij is. Langzaam loop ik door, zoekende naar wat het kan zijn.
Ineens zie ik links van me een groot wit gevaarte op me afkomen. Het blijkt een bijzonder geagiteerde, of zeg maar gerust woedende, gans te zijn. Gillend en met flapperende vleugels schiet hij tussen de struiken door mijn kant op. Ik schrik me helemaal wezenloos en stop abrupt. Gelukkig blijkt er net voordat de gans bij mij is nog een klein gaashekje te staan. De gans kan niet verder en ik zet opnieuw een sprint in om uit zijn buurt te komen. Wat is dit allemaal vandaag?!
Artikel gaat verder onder afbeelding
Het duurt nog wel even voor deze jongen zijn uitgevlogen en de kust weer veilig is.
Terug naar huis
Opnieuw stuur ik een sms’je, dat deze keer heel snel beantwoord wordt met het vriendelijke doch dringende verzoek me zo snel mogelijk naar mijn veilige huis te begeven. Ik heb echter nog acht kilometer voor de boeg. Voordeel van het hele gebeuren is dat de focus op mijn hamstring geheel weg is, en al snel loop ik (wel wat attenter dan normaal) heerlijk te rennen.
Of het komt door de gebeurtenissen vooraf weet ik niet, maar het valt me op hoeveel verschillende dieren ik onderweg zie: paarden, koeien, katten, honden (gelukkig geen loslopende), zes reigers bij elkaar in een weiland, dartelende konijnen en hazen, schapen, geiten, veel verschillende soorten vogels (niet meer van het soort ‘roof’ gelukkig), en vergeet ik vast nog wel wat. Ik weet op dat moment ook weer waarom ik deze route zo prettig vind. Maar ik besluit toch om de komende tijd even ergens anders mijn kilometers te maken…
Heb jij ervaring met agressieve vogels?
Word lid en deel je verhalen en tips in de Cobbles Cycling Strava Club.
Gerelateerd artikel
