Skip to main content

Als gravelaars delen we de natuur met een heleboel andere liefhebbers. Dat is soms wat zoeken met elkaar, maar verloopt meestal zonder problemen. Er is echter één punt van zorg dat Anton bezig houdt, en dat steeds terugkomt in gesprekken met andere gravelaars: loslopende honden.

Artikel gaat verder onder banners 

Onze nieuwe weg toertocht!

  • Zondag 9 juni 2024
  • 90/120/150km uitgepijlde route
  • De mooiste weggetjes en paden door Brabant
  • EARLY BIRDS: Cobbles summer jersey twv €69 cadeau
Meer info & inschrijven

Word lid van de Riders Club

Rijd voordelig TOP verzorgde toertochten

Pakketten bekijken

Strava

Kom bij onze club & voeg je bij de discussie

Naar de Strava Club

Onze eigen winter gravel toertocht!

  • Zondag 3 maart 2024
  • 60/85km gravel in Brabant/Vlaanderen
  • Vuurkorven, trappistenbier & snert bij de finish
  • EARLY BIRDS: winterjack twv €69 cadeau
Meer info & inschrijven

De ergernis

Loslopende honden zijn voor mij en veel andere sporters een grote irritatie, angst wellicht. Het voelt knap vervelend wanneer je idyllische fietstocht wordt verstoord door een ferme viervoeter op je pad. Omgekeerd heeft deze wellicht een gruwelijke hekel aan zo’n snel voorbijschietend, spannend draaiend apparaat bedenk ik me nu.  Overigens ben ik zelf hondenbezitter en -fan. Ik zie ze graag. Echter, niet aangelijnde exemplaren voor mijn fietswielen zijn niet mijn favoriet.

Tot kort geleden had ik nooit echt schade ondervonden van een loslopende hond. Hooguit was er wat irritatie wanneer zo’n hond blaffend, jankend, kwijlend en springend tientallen meters met me meeliep. Overigens richtte de wrevel zich vooral op diens ‘baasje’, die blijkbaar niet zo’n baas is. Verbale inspanningen richting hun geliefde Fikkie die kant noch wal raken, en bol staan van frustratie. Ze verraden ergernis gecombineerd met onwetendheid. Zowel hond als ik zijn er meestal niet van onder de indruk. Om de discussie voor te zijn dat fietsers regelmatig zelf blaffend, jankend, kwijlend en springend voorbij jakkeren: dat is helaas ook waar. Deze situaties vragen van beide zijden begrip en samenspel.

Artikel gaat verder onder afbeeldingcobbles-gravel-loslopende-honden-zwart-witMeestal gaat het goed, maar helaas zijn niet alle loslopende honden even vriendelijk voor fietsers. 

Het incident

Kort geleden ging het helaas dan toch voor het eerst mis. Het was geen lange rit, zo’n dertig kilometer. Zonder overdrijven kan ik zeggen dat ik al minstens tien keer loslopende honden was gepasseerd, waarbij het de ene keer wat harder nodig was om te remmen dan de andere. Op een paar kilometer van huis werd het knap vervelend toen een grote zwarte bouvier wel erg nadrukkelijk kennis kwam maken met mij.

Geschrokken duwde ik de direct offensieve hond van me af. Dit hielp weinig, zo’n lomp beest laat zich niet makkelijk opzij gooien. Een nieuwe aanval volgde waarbij ik plots een niet zo’n prettige sensatie in mijn bovenbeen voelde. De hond bleek daar een beste kluif in te zien. Ik wist de aanval te pareren. Snel daarna voelde ik zijn bek een weg zoeken op een ander lichaamsdeel wat mij toebehoorde, mijn bovenarm. Met een uiterste krachtinspanning kon ik hem terzijde bewegen en stopte met fietsen om het ‘baasje’ de kans te geven haar hond bij zich te halen.

Dat lukte ternauwernood. Grommend, blaffend en dreigend bleef het duistere mormel zich tegen mij keren. Ik had me ondertussen op de inferieure superieur van de hond gericht maar die kwam hijgend, en ongetwijfeld enorm geschrokken, niet verder dan dat ze snapte dat ik er niet blij mee was dat haar hond mij wilde oppeuzelen. Een sorry kon er echter niet af. Gelukkig liep dit bijtavontuur met een redelijke sisser af. Geen kapotte kleding, geen bijtwonden en geen tetanusprik. Enkel een paar dagen last van blauwe plekken op been en arm.

Artikel gaat verder onder afbeeldingcobbles-gravel-loslopende-honden-wond-armGeen levensgevaarlijke wond, maar toch een vervelend aandenken aan een fietstocht.

Tips om incidenten te voorkomen

We zullen hoe dan ook rekening moeten met elkaar. Aangezien we in een land leven waar mensen een hond mogen hebben, moeten we accepteren dat deze (op de daarvoor aangewezen plekken) los lopen. Honden hebben het nodig om te kunnen rennen en met soortgenoten te ravotten. De ideale situatie daarbij is natuurlijk dat de baas diens hond bij zich roept of desnoods aanlijnt wanneer dit nodig is. Maar hoe kunnen wij als fietser onze bijdrage leveren aan het voorkomen van ongewenste confrontaties met loslopende honden?

Wat zegt Google?

Zoals bij elke vraag levert het internet vele tips op. Van onderstaande adviezen over hoe je als fietser kunt reageren op een opdringerige hond word ik echter niet blij:

  • Schreeuwen – kan averechts werken waardoor de hond net zo fel gaat reageren.
  • Schoppen – geeft een reeds opgetogen hond letterlijk en figuurlijk een uitgestoken been om mee aan de haal te gaan.
  • Stil gaan staan – levert nogal eens een impasse op tussen hond en fietser.
  • Steentjes meenemen om te mikken – ik zou bij voorbaat al niet weten waar ik die zou moeten laten met mijn reeds goedgevulde achterzakken en dat extra gewicht willen we niet. Daarbij zorgt het in paniek naar achter grijpen over het algemeen niet voor de beste balans. En vallen is in zo’n situatie verre van wenselijk.

Artikel gaat verder onder afbeeldingcobbles-gravel-loslopende-honden-otje-teckelVoor de hond van Anton hoef je niet heel bang te zijn.

Wat zegt Anton?

Dé ideale techniek bestaat in mijn ogen niet, er zullen altijd fietsers zijn met botte pech waar de hond niet voor rede vatbaar bleek. Dat heb ik inmiddels zelf mogen ervaren. Toch is er wel degelijk een basishouding om ons als fietsers aan vast te houden teneinde een confrontatie te voorkomen:

  • Waarschuw de hondenbaas bijtijds met één of meerdere belsignalen dat je wilt passeren
  • Verminder vaart, pas je snelheid aan (schat daarbij de hond en de capaciteiten van de baas in)
  • Geef de baas de tijd en ruimte om de hond bij zich te halen
  • Passeer rustig en versnel pas weer wanneer je gepasseerd bent

En last but not least: bedank het baasje vriendelijk in het voorbijgaan. Regel nummer één van de Gravelcode is niet voor niets; Be Nice, Say Hi. Een bedankje kost weinig moeite en levert veel goodwill op.

Wat zijn jouw ervaringen met loslopende honden?

Je verhalen en tips zijn van harte welkom in de Cobbles Cycling Strava Club. Ben je nog geen lid? Dat is zo geregeld en kost niets!

Gerelateerd artikel

cobbles-gravel-loslopende-honden-gerelateerd

Cobbles wordt mede mogelijk gemaakt door

×