De schoonheid van wielrennen gevangen in een zin? Kan dat wel? Ik neem je mee naar een van mijn recente literaire ontdekkingen! Terug naar de essentie van de koers.
Artikel gaat verder onder banners
Gravel, snert, trappist & vuurkorven:
- Zondag 3 november 2024
- 65 of 90km prachtig gravel
- De Kempen en het Vlaamse grensgebied
- Cobbles '24 windbody optioneel
“De Ronde is werk voor galeiboeven, maar ook een groot avontuur, een koninklijk spel, een oorlog, een uitstapje, een examen, een dwaasheid, allemaal dingen die te maken hebben met het jongzijn”
De mooiste zin ooit
Deze zin werd in 1949 door de Italiaan Dino Buzzati over de Giro geschreven in de Corriere della Sera. Deze zin geeft het gevoel waar wielrennen allemaal om draait perfect weer. Hij laat zien waarom het in mijn ogen de mooiste sport ter wereld is! Ik las deze zin een aantal weken geleden tijdens een van mijn leesavonturen in de tuin. De zin ging niet meer uit mijn systeem!
Giro d’Italia 1991
Ik dacht aan de eindeloos zwoegende, pedaalstampende meesterknechten die het hele verhaal van de koers meemaken van start tot finish. Van col tot col, kilometer tot kilometer, kassei tot kassei onder de altijd blauwe hemel. Het koninklijke wachten na een zware valpartij. Denk aan Cancellara na de val van Andy Schleck in de Tour van een aantal jaren geleden. Daar maande hij als een ras-echte patron, als ware een dirigent van een orkest het peleton tot kalmte. De keiharde strijd tussen de verschillende ploegen tijdens een massasprint om hun sprinter op de best mogelijke positie af te zetten. Het examen van een kopman waar hij het hele jaar naar toe heeft gewerkt: hoogtestages, voorbereidingskoersen, trainingskampen… de resultaten worden hier op tafel gegooid, de koers liegt niet! De altijd terugkerende dwaasheid van zinloze ontsnappingen, afdalingen, sprinters en de onvermijdelijke chasse patat…. In 1949 hadden ze het dus al goed gezien! De schoonheid van de koers in een zin!
