De oversteek naar Zuid-Afrika
Sneeuw, vrieskou, en ijspegels aan de baard: ideale omstandigheden voor een Flandriën. Wanneer deze ingeruild kunnen worden voor een ander uiterste: 35 graden, forse windstoten en loslopend (exotisch) wild is dat een prettige afwisseling. Net als Orica-Greenedge renner Jens Keukeliere en ‘lokale held’ Koos-Jeroen Kers maakte ik de oversteek naar Kaapstad, Zuid-Afrika.
Inpakken en wegwezen
De ware liefde thuis achterlaten betekende dat die andere liefde zonder twijfel mee moest. Een grote, ietwat vreemde, grijze koffer nam plaats bij mij thuis in de hal. Het elektronisch geschakelde carbonnen monster werd teder en liefhebbend gedemonteerd. Stuur, achterderailleur, pedalen, zadel en natuurlijk de wielset werden losgekoppeld. Omwikkeld met overdreven veel zacht materiaal werd dit alles muurvast gezet door spanbanden en kon de koffer worden gesloten. Nadat het zweet was afgedroogd kon er worden gebeden voor een veilige overtocht.
Artikel gaat verder onder banners
Hoop
‘BAM’, uw dure smartphone valt op de grond met het scherm naar beneden. Precies het gevoel dat u heeft op het moment van omdraaien had ik tijdens het openen van de fietskoffer. Hebben ze haar lief behandeld? Is alles nog heel? Draait het nog? Er is slecht 1 manier om daar achter te komen: de weg op![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
GAAN!
Als een kalf dat na een lange winter voor het eerst de wei in mag reed ik met een glimlach van oor tot oor tussen steile bergpassen en langs ansichtkaart-waardige standen. De fiets functioneerde naar behoren. Aangezien de weergoden de jaargetijden hier verkeerd om ontworpen hebben is het seizoen in volle gang. Dus tijd om te stoppen met fietsen en te starten met trainen!
