The Gravelracer ontdekt graag nieuwe routes en fietsgebieden. Deze keer ging hij op een offroad verkenningstocht in Nationaal Park de Maasduinen.
Artikel gaat verder onder banners
Nationaal Park De Maasduinen
Nationaal Park De Maasduinen is een uniek natuurgebied met de langste rivierduinengordel van Nederland. Deze zijn ontstaan door een samenspel van water, wind en mens door de eeuwen heen. Je vindt hier duinen, bossen, heide, laagveen, beekdalen, vennen en heel veel mogelijkheden om te wandelen en fietsen. Het Nationaal Park ligt tussen de Maas en de Duitse grens en loopt grofweg van Gennep tot Arcen. Als je er toch bent kun je ook de Eckeltse Bergen, De Groote Muijs en landgoed de Hamert makkelijk meepikken.
Op de website van Nationaal Park De Maasduinen staan diverse verharde fietsroutes, die voornamelijk over knooppuntroutes gaan. Deze zijn geschikt voor e-bike, stadsfiets en racefiets. Daarnaast zijn er drie bewegwijzerde mountainbikeroutes. Maar kun en mag je hier in deze schitterende natuur ook goed met je gravelbike fietsen? The gravelracer ging dit gebied uitgebreid verkennen. Hiervoor maakte hij zelf een nieuwe gravelroute die ook de oostelijke (Duitse) kant naast het park mee pakt. Ook reed hij alle drie de mountainbikeroutes… met zijn gravelbike.
Mountainbikeroutes in De Maasduinen
Zoals gezegd heeft dit prachtige natuurgebied drie bewegwijzerde mountainbikeroutes, die met de bekende bordjes zijn aangegeven: een rode route (27 km), een groene (27 km) en een blauwe (16 km). De rode en groene route kun je starten vanaf Café-restaurant De Wellsche Hut, waar ook een gratis parkeerplaats is voor de auto. De blauwe route start vanaf Het Centrum in Wellerooi. Ik was benieuwd of deze routes geschikt zouden zijn voor een gravelbike.
Rode route
Ik begin met de rode route vanaf De Wellsche Hut en ondervind meteen iets geks: De mountainbikebordjes zijn vanaf de parkeerplaats niet zichtbaar, terwijl de GPS duidelijk aangeeft dat je toch echt hier moet beginnen. Als ik het terrein af rijd (rechtsaf meteen steil en smal omhoog het bos in!) zie ik gelukkig wel alsnog snel het bekende bordje met de rode driehoek. Maar het bordje stuurt mij rechtsaf een vrij technisch paadje in, terwijl de GPS mij rechtdoor stuurt. Twijfel. Wat zal ik volgen? Ik kies in eerste instantie voor het volgen van de bordjes, maar de hele route blijven de bordjes en mijn GPS het met elkaar oneens.
Onderweg wisselt het landschap tussen duinen, bossen en vennen. Deze diversiteit maakt het erg leuk om hier te fietsen: steeds een ander decor waarin je rijdt. Een vergunning is hier trouwens niet nodig. Al na een paar kilometer heb ik wat kramp in de handen. Dat gestuiter over wortels en jezelf goed schrap zetten in de afdalingen ben je als gravelracer natuurlijk niet (meer) gewend. De eerste pauze aan het prachtige Reindersmeer komt dan ook eerder dan normaal. Maar wat een prachtig uitzicht heb je hier zeg! Alsof je ergens diep in Zweden staat met je fiets. Ook zonder kramp was ik hier graag even gestopt.
Na afloop trek ik voor mezelf de conclusie: volg de bordjes als je hier met de MTB bent, en de GPX als je met de gravelbike bent. Zelfs dan is het toch wel een technische route voor een gravelbiker, met veel wortels. Maar ik vond het wel een leuke ervaring, en ik heb een paar prachtige foto’s genomen onderweg.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Uitkijkend over het Reindersmeer waan je je in Zweden.
Groene route
Eenmaal terug bij de auto pak ik snel even een volle bidon en ga meteen door voor de groene route. Nu wordt de strijd bordjes-versus-GPX vanaf de eerste meter beslist in het voordeel van de GPX. Ik ontdek echt nergens een groen bordje, terwijl ik toch echt de groene GPX heb gedownload. De route begint grotendeels over dezelfde paadjes als waar de rode overheen ging. Pas na 15 km, als je ter hoogte van Wellerooi het bos uit komt, krijgt de groene route plots een heel ander karakter. Het terrein is hier veel opener, en het uitzicht weidser. Je gravelt over bredere karrensporen langs weilanden en akkers, en de wegen zijn gelijk een stuk rechter.
De groene route is wat mij betreft eerst 15 km een MTB-route en de laatste 12 km een gravelroute. Helaas zitten in het tweede deel ook behoorlijk veel asfaltkilometers. Wel leuk is dat je bijna onder een windmolen door rijdt. Die kennen we allemaal vanuit de verte, maar als je er plots op amper 1 meter onder/naast staat blijkt het een indrukwekkend bouwwerkje!
De bewegwijzering is wel een dingetje, want zoals ik al zei kwam ik op de groene route nergens een groen bordje tegen. Ik zag wel heel vaak paaltjes met bordjes van zowel de rode als de blauwe (!) route. Schiet mij maar lek.
Blauwe route
Toen ik voor de tweede keer bij de auto kwam vroeg ik mij af wat de blauwe route nog zou kunnen toevoegen. Een blik op de routekaart in Komoot zei mij genoeg: ook deze route zou weer over de paden gaan die ook in de rode en groene route zitten, maar dan in de andere rijrichting. Ik besluit dat het mooi is geweest: ik heb immers een heerlijke 54 km gemountainbiket met mijn gravelbike.
Artikel gaat verder onder afbeelding
In De Maasduinen vind je (ook) veel bospaden.
Gravelroute NP De Maasduinen (80 km)
De mountainbikeroutes geven een goed beeld van wat het park te bieden heeft voor fietsers die graag offroad willen. Maar ik heb ook gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om de omgeving ten oosten van het park te verkennen. Dit gebied gaat grotendeels door Duitsland langs plaatsen als Goch en Kevelaer. Je fietst ook langs vliegveld Weeze. Vanaf deze oude Amerikaanse militaire basis vlieg je nu naar zonnige vakantiebestemmingen.
Mijn route start in Gennep. De auto kun je mooi parkeren bij Pica Mare. Let er wel op dat je op het voorste gedeelte van deze parkeerplaats slechts twee uur mag parkeren. Dat is handig om bij de Aldi nog even iets te kopen, mocht je iets vergeten zijn. Maar anders kun je beter direct doorrijden naar achteren. Daar mag je langer (en gratis) parkeren.
Duits lijntje
Direct vanaf de parkeerplaats rijd je het dijkje op, waar je meteen heerlijk knisperend gravel onder de wielen krijgt. Na een paar honderd meter rol je rechts weer het dijkje af, en pak je even een paar straten van de bebouwde kom. Daarna duik je het bos in. Deze prachtige lange rechte gravelstrook, omgeven door prachtige bomen aan beide kanten, blijkt onderdeel te zijn van het Duits lijntje. Op de een of andere manier houden gravelbikers van fietsen over oude spoorlijnen. Lekker recht voor je uit staren, de benen het werk laten doen, af en toe een blik opzij en genieten. De ondergrond van hardpack gravel helpt ook mee om lekker de vaart erin te houden.
Na 5 km rijden we ongemerkt Duitsland binnen, waar we de komende 45 km blijven. Fietsen in een ander land geeft mij altijd meteen een bijzonder gevoel: andere plaatsnaambordjes, auto’s met andere kentekenplaten, andere huizenbouw. Zelfs de bossen lijken hier anders. Supertoll!
Via een lang smal wandelpad (waar je ook mag fietsen) rijd je langs een prachtig beekje, de Niers. Voordat je Goch in rijdt, buigt de route af naar links. Op deze manier vermijdt je de stadsdrukte. Goch heeft overigens een gezellige oude binnenstad waar een zeer sfeervolle kerstmarkt wordt gehouden, mits je uiteraard in het goede jaargetijde komt.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Rechtdoor over het Duits lijntje.
Waar ben ik?
Hierna duik je rond Weeze heel diep het dichte bos in, waar je echt een “waar ben ik?”-gevoel krijgt. Hier wil je niet met materiaalpech komen te staan, want de hulpdiensten zullen je hier niet vinden of bereiken. Even voorzichtig aan dus. Zodra je de Reichsweg B9 even kort gebruikt hebt om verderop weer het bos in te duiken, wordt de natuur erg prachtig en wat normaler.
Na een paar kilometer, met een leuke kleine beklimming van de Dikkenberg (31 m) ben je weer op Nederlands grondgebied. Je komt nu vrij snel in Wellerlooi. Vanaf hier, je hebt dan al circa 53 km gegraveld, begin je aan de gravelpaden van achtereenvolgens Landgoed De Hamert, de Gemeentebossen van Bergen, De Groote Muijs en uiteindelijk ook door Nationaal park De Maasduinen: Daar kwam je immers voor, toch?
Deze route is een heerlijke tweede kennismaking met dit gebied, met wederom een grote diversiteit aan ondergronden. Vooral in het tweede deel kom ik talloze leuke dubbelspoor graveltrails tegen. Ook scoor ik een aantal hardpack gravelpaden: I love it! Uiteraard kom ik ook weer een paar inmiddels bekende mountainbikepaadjes tegen, maar het wordt gelukkig niet te technisch.
De route schampt na circa 66 km langs het leuke plaatsje Nieuw Bergen. Hier zou je even wat te eten en drinken kunnen halen, als dat nodig zou zijn. Hierna, je fietst dan langs Afferden, volg je een heerlijk en speels slingerend stuk asfalt: Als je even de gemiddelde snelheid omhoog wil tillen dan is dit je kans. Via Heijen, bekend van Centre parcs Het Heijderbos, sta ik na 80 km moe maar voldaan weer bij de auto. Het gevoel wat na deze rit overheerst is dit in tegenstelling tot de uitgepijlde mountainbikeroutes écht een route is voor de gravelbike. Minder wortels, minder gestuiter, minder krappe bochten en steile korte klimmetjes en afdalingen. En dus minder kramp in mijn handen, maar wel een grote glimlach op mijn gezicht.
Artikel gaat verder onder afbeelding
Ook liefhebbers van hardpack gravel komen aan hun trekken.
De Maasduinen, I’ll be back!
In Nationaal Park De Maasduinen kun je heerlijk fietsen. Voor mountainbikers zijn er dus drie routes, maar deze routes allemaal achter elkaar fietsen of combineren heeft niet zoveel zin omdat ze veel over dezelfde paden gaan. Voor de beheerders van de routes heb ik nog wel wat huiswerk: zorg dat de GPX en de paaltjes je dezelfde kant op wijzen! Kom je op de gravelbike, dan zou ik zeker voor de specifieke gravelroute kiezen, want die was waanzinnig leuk! Fijn ook dat je hier (nog?) geen vergunning nodig hebt. Langs het Reindersmeer kreeg ik echt het gevoel dat ik op vakantie was in Zweden.
Ontdek het zelf
Misschien is het je opgevallen dat in de Komoot collectie hierboven nog een tweede gravelroute staat. Dit is een mix van al het moois wat ik hierboven heb gereden en beschreven, een pure gravelroute van 87 km. Mijn vraag aan jou: ga deze route zelf eens rijden en laat me via een van de kanalen van Cobbles Cycling of The Gravelracer weten wat je ervan vond. Ik ben heel benieuwd!
Wat is jouw ervaring met offroad fietsen in De Maasduinen?
Hup hup, deel je mooiste routes en andere tips in de Cobbles Cycling Strava Club!
