Vorig jaar ging Anton niet zo lekker. Fietsen kwam er nauwelijks van. En als hij al opstapte was het met frisse tegenzin, en bracht het weinig voldoening. Toen ontdekte hij de gravelbike en ging er een wereld voor hem open. In dit artikel deelt Anton zijn persoonlijke verhaal over de liefde voor gravel, dat ongetwijfeld herkenbaar is voor velen.
Artikel gaat verder onder banners
Gravel, snert, trappist & vuurkorven:
- Zondag 9 maart 2025
- 60 of 90km prachtig gravel
- De Kempen en het Vlaamse grensgebied
- Cobbles '25 winterjack twv €69 optioneel €29
In een dal met een energetische beperking
Laat ik beginnen met de clickbait-achtige titel. Uiteraard, men neme dit met een flinke bak zout. Toch kan ik beslist stellen dat de gravelbike me afgelopen jaar een zodanig andere mindset bezorgde dat het nogal impact had op mijn leven. Ik zat destijds namelijk niet in mijn allerbeste levensfase. Nadat ik mezelf jarenlang voorbij had gelopen op werkelijk alle vlakken was het overlijden van mijn vader de bekende druppel. Denk bij druppel aan een volle emmer toegevoegd aan een reeds overgelopen badkuip. En in feite stond zelfs de badkamer al een flinke tijd blank. Enfin, het lichaam stokte, geen beweging meer in te krijgen. De bedrijfsarts verwoordde het fraai als ‘een energetische beperking’.
Strava slump
De jaren voor deze tegenslag vond ik mijn ontspanning op de fiets. Dagelijks maalde ik mijn kilometers op vooral de racefiets, met uitstapjes naar de mountainbike en stadsfiets. En ofschoon ik mezelf voorhield dat snelheid niet van belang was, checkte ik na afloop van de rit tersluiks mijn Strava. De daar verschenen getallen moesten er in ieder geval minstens een béétje redelijk uitzien. Maar in de maanden volgend op de ‘diagnose’ liet mijn Strava-tijdlijn een gapend gat zien. Af en toe een bijzonder korte rit, aangeduid met veelzeggende titels als ‘Waardeloos’, ‘Pfff’ en ‘Never Mind’.
Artikel gaat verder onder afbeeldingDe Focus waarop Anton de gravelpaden verslindt.
De onverharde weg omhoog
You gotta get up, you gotta get on, you gotta get down boy*
Na een maand of drie besloot ik op zoek te gaan naar een gravelbike. De fietsbladen stonden bol van deze hype en ik vermoedde dat het wel eens iets voor mij zou kunnen zijn, zeker in deze periode. Bij Bike Center in Den Bosch kreeg ik een Focus Atlas 6.8 te leen die ik enkele weken mocht proberen.
Niet meer dan een paar minuten had ik nodig om volledig ‘om’ te zijn. Het was liefde voor gravel op het eerste gezicht. Een ongekende gulzigheid overviel me om hier veel meer van te willen. Een nieuwe vorm van ontdekken op bekende grond. Ik fietste zomaar op paadjes die ik niet eerder had bedacht of gezien. Alleen al het feit dat je kunt kiezen voor zo’n paadje, gewoon omdat je fiets overal makkelijk overheen hobbelt, geeft een ongekende vrijheid.
Artikel gaat verder onder afbeeldingOp de gravelbike neem je meer tijd om te genieten van de omgeving en om een fotootje te maken.
When I turn onto a gravel road, I find out all I need to know
Het offroad fietsen was me niet helemaal onbekend omdat ik altijd al graag met de mountainbike op pad ging. Toch gaf de gravelbike me direct een ander gevoel. De MTB leent zich vooral voor technische singletrails en die vragen over het algemeen nogal wat vaardigheden en concentratie. Gravelen is meer als gewoon fietsen. Maar dan terwijl je je bevindt in al het moois wat de natuur te bieden heeft. Buiten zijn, bewegen, frisse lucht, rust én een gevarieerde fraaie omgeving: beter wordt het niet. Dat is in één zin mijn liefde voor gravel.
Als me gevraagd wordt wat zo’n gravelbike eigenlijk is omschrijf ik het als een mix tussen mountainbike en racefiets. De looks en snelheid van een racer met de offroad eigenschappen van de MTB. De ‘zit’ is relaxed dan wel ontspannen tot aan misschien zelfs lui. Vanwege de bredere profielbanden en doordat het frame minder stijf is laat ie zich makkelijk door gaten, over hobbels en andere obstakels leiden. Waarbij langere afstanden geen probleem hoeven te zijn.
Artikel gaat verder onder afbeeldingMet de gravelbike ontdek je een eindeloze verscheidenheid aan landschappen.
I said away goes troubles down the drain
Natuurlijk was de gravelbike niet de enige reden dat ik herstelde en fitter werd. Met zekere stelligheid durf ik echter te beweren dat het me wel enorm vooruit heeft geholpen. Ik ging vaker op avontuur: lekker dwalen door bossen, over heide, via parken, tussen akkers en weilanden, voorbij duinen en langs rivieren. Ik werd fitter, viel wat kilo’s af, ging gezonder eten, beter slapen en deed gaandeweg zóveel nieuwe energie op.
Na afloop van een rit checkte ik mijn Strava niet meer. In ieder geval niet meer op snelheid, who cares. Ik checkte mijn foto’s. Een opvallende bijkomstigheid van mijn nieuwe fietsen. Met het opbouwen van de kilometers groeide mijn fotoverzameling evenredig mee. Stoppen op mooie plekjes, mijn boterhammetje in het bos oppeuzelen en zelfs ontspannen op een bankje genieten van de stilte om me heen. Het waren nieuwe waarden die bleken te passen in mijn voorheen nogal prestatieve sportbeleving. En bovendien, de diversiteit aan ondergrond in combinatie met de langere afstanden zorgt ervoor dat het nog steeds mogelijk is om heerlijk afgemat thuis te komen.
Artikel gaat verder onder afbeeldingMede door het gravelen overwon Anton zijn ‘energetische beperking’.
You know you drive me crazy baby, you’ve got me turning to another bike
Ik heb de clichés in dit artikel niet weten te omzeilen, dat realiseer ik me. En wellicht is dat geen probleem. Net als veel medefietsers ben ik inmiddels een sucker for gravel. Mijn alleskunner, de Focus Atlas 6.7 (de 6.8 was destijds niet leverbaar maar ik wilde niet langer wachten) heeft me in relatief korte tijd al zo ontzettend veel gebracht. Noem het onthaasten, ontspannen inspannen, mindful, avonturieren, vrijheid. Al die termen zijn waar. Simpeler gesteld is het domweg genieten met de hoofdletter G. De G van Gravel.
* Mocht je je afvragen waar de titel van dit artikel en de (Engelstalige) kopjes vandaan komen: die zijn geïnspireerd op het nummer ‘Last night a DJ saved my life’ van Indeep (1982).
Heb jij ook een mooi verhaal over jouw liefde voor gravel?
Of wil je juist een ode brengen aan de racefiets of de mountainbike? De Cobbles Cycling Strava Club is je gratis podium met bijna 4000 toehoorders!
Gerelateerd artikel