Hermannsweg: bikepackingweekend in Duitsland (mountainbike)

Wie op zoek is naar heuvels voor een buitenlands weekendje mountainbiken denkt al snel aan de Ardennen of de Eifel. Maar wist je dat er vlak over de grens bij Enschede ook een schitterende heuvelrug ligt waar je geweldig kunt fietsen? En dat het Teutoburgerwald zich bovendien bijzonder goed leent voor een fraai stukje bikepacking? Wout doet verslag van zijn bikepackingweekend op de Hermannsweg.

Herman en de Romeinen

Het is 9 na Christus en Germania is bezet door de Romeinen. Héél Germania? Nee! Want tijdens de slag bij het Teutoburgerwald worden de Romeinen genadeloos in de pan gehakt door een verbond van Germaanse stammen onder leiding van Herman (Arminius) de Cherusk. Als dank wordt er 1900 jaar later een wandelroute naar hem vernoemd. Deze Hermannsweg loopt over de heuvelrug van het Teutoburgerwald en kan ook prima op de mountainbike afgelegd worden. Ideaal dus voor een weekendje bikepacking in Duitsland.

De Hermannsweg begint in Rheine, pak hem beet 40 kilometer van Enschede. 160 kilometer en 3500 hoogtemeters verder eindigt het pad op de Velmerstot bij Horn-Bad Meinberg. Wij kiezen er echter om logistieke redenen voor om de route andersom te fietsen. Hij is in beide richtingen uitgepijld, dus dat gaat prima en maakt qua zwaarte (hoogtemeters) weinig verschil. We rijden ’s ochtends met de auto naar Rheine en stappen daar met de fiets op de trein. Twee uur later kunnen we van start. Zadeltas vast, rugzak op, Hermannsweg here we come!

Dag 1 – Op bezoek bij Herman

We hoeven de eerste dag maar 25 kilometer te fietsen en kunnen het dus rustig aan doen. Na 5 kilometer hebben we al meteen de eerste bezienswaardigheid te pakken: de Externsteine. Deze markante rotsformatie is een toeristentrekker en vormt een mooi decor voor het oppeuzelen van onze bammetjes.

Artikel gaat verder onder afbeelding
De Externsteine zijn met recht een bezienswaardigheid.

De Hermannsweg volgt de kam van de heuvelrug. Daardoor heb je op veel plekken een wijds uitzicht op het omliggende land, vaak zelfs aan beide kanten. Over mooie paden slingeren we door het bos om na een fikse klim uit te komen bij de enige echte Herman. Dat wil zeggen, een ruim 26 meter hoge koperen standbeeld bovenop een net zo hoog tempelachtig gebouw. Je moet ervan houden, maar als je toch in de buurt bent mag je dit natuurlijk niet overslaan. Je ziet hem ook niet zomaar over het hoofd, trouwens.

Artikel gaat verder onder afbeelding
Herman de Romeinenbasher in volle glorie.

De laatste 10 kilometer gaan voornamelijk bergaf, dus fris en fruitig melden we ons bij ons hotel en op het terras van het naastgelegen restaurant.

Dag 2 – Op en neer, en nóg een keer

Het nadeel van overnachten onderaan de heuvel is dat je de volgende ochtend meteen weer moet beginnen met klimmen. Volgens de routeplanning wordt dit onze koninginnenrit, en we hebben nogal wat hoogtemeters te maken. Dan kun je er dus maar beter snel na het ontbijt een paar aftikken.

De heuvels van het Teutoburgerwald zijn niet bijzonder hoog (het hoogste punt van de route ligt op ongeveer 400 meter), maar het gaat wel flink op en neer. De lengte en het aantal hoogtemeters van de klimmen zijn duidelijk groter dan wat je in Nederland voor de wielen krijgt. De route gaat over goed begaanbare bospaden en is technisch niet moeilijk. Conditioneel is het voor ons als polderfietsers echter best een uitdaging.

Artikel gaat verder onder afbeelding
Uitzicht vanaf de heuvelrug, met bankje om even uit te puffen.

Na 25 kilometer hebben we bij kasteel Sparrenburg in Bielefeld wel een Torte en een Apfelschorle verdiend. Met onze bij de plaatselijke bakker gescoorde lunch in de rugzak gaan we weer vrolijk verder met klimmen en dalen. Gelukkig ligt de route bezaaid met uitzichtpunten, gedenkstenen, informatiebordjes en andere excuses om even de benen stil te houden, met her en der een kasteeltje voor de afwisseling. Maar na 70 kilometer en 1800 hoogtemeters beginnen de benen toch aardig te protesteren en zijn we blij dat ons pension voor vanavond zo’n beetje op de route ligt.

Dag 3 – Terug naar Rheine en het vlakke land

Vandaag ligt er weer ruim 70 kilometer tussen ons en de eindstreep en is het nog steeds allesbehalve vlak, maar het pad gaat toch duidelijk iets vaker omlaag dan omhoog. Dat wil niet zeggen dat er onderweg niets meer te beleven valt. We komen onder andere door het kuuroord Bad Iburg en het dorpje Tecklenburg dat alleen met woorden als ‘pittoresk’ en ‘schilderachtig’ te beschrijven is (en ‘druk’, maar dit terzijde).

Artikel gaat verder onder afbeelding
Een zeldzaam stukje recht en verhard pad, gezien vanuit een uitkijktoren.

De natuur blijft ook prachtig. De heuvels worden dan wel steeds lager, de doorkijkjes en uitzichten blijven mooi. Na het passeren van de rotsformatie ‘Das hockendes Weib’ (de hurkende vrouw), onderdeel van de Dörenther Klippen, is het wel zo’n beetje gedaan met het klimwerk. Na een laatste lange afdaling door het bos rijden we bij Hörstel van de heuvelrug af.

De laatste 20 kilometer terug naar Rheine zijn zo goed als vlak. Na het inchecken in ons hotel vinden we een restaurant met terras aan de Eems om ons fietsweekend over de Hermannsweg in stijl af te sluiten.

Conclusie: de Hermannsweg is een toptrail!

Een paar weken geleden maakte Menno je in zijn blog lekker om in Nederland te gaan bikepacken, maar deze route net over de grens is ook echt een prima plan. Het Teutoburgerwald is een schitterend gebied, en voor veel Nederlanders een stuk dichterbij dan de bekendere heuvelbestemmingen in België of Duitsland.

De Hermannsweg is een perfecte route om dit gebied te ontdekken. Goede paden, prima bewegwijzerd, en genoeg mogelijkheden om de route in te delen naar je eigen wensen en mogelijkheden. Het is in eerste instantie een wandelroute dus je komt veel mensen te voet tegen, maar je zit elkaar nergens in de weg.

Artikel gaat verder onder afbeelding
Aan bordjes en pijlen geen gebrek (maar een GPS track is altijd handig).

Kan dat niet wat minder/meer?

Tenslotte twee tips om de route in te korten of uit te breiden:

• Je kunt overwegen om het stuk tussen Rheine en Hörstel over te slaan. Voor ons was het rustig uitrollen, als je de route andersom rijdt is het lekker warmdraaien, maar verder voegt dit stuk weinig toe.
• Als je juist meer tijd en zin hebt, kun je de Hermannsweg verlengen door de 70 kilometer lange Eggeweg eraan vast te plakken. Je begint of eindigt dan niet in Horn-Bad Meinberg, maar in Marsberg.

Artikel gaat verder onder afbeelding
Een representatief plaatje van de route.

Als je op zoek bent naar een bestemming voor een korte bikepackingtrip met de mountainbike, dan is de Hermannsweg zeker een aanrader. Wij waren verrast door de schoonheid van dit gebied en komen hier zeker nog een keer terug voor een weekendje mountainbiken. Teutoburgerwald, bis bald!

Weet jij nog een gave bikepackingroute in Duitsland (of ergens anders)?

Deel je tips en verhalen in de Cobbles Cycling Strava Club. Helemaal gratis!

Gerelateerd artikel