De 4 Islands Race in Kroatië: rijd mee met Lotte Koopmans

Lotte heeft er maanden naar uitgekeken: het land van de schapen. Vier dagen, vier eilanden, vier stages. Op 19 april start ze eindelijk in de 4 Islands Race in Kroatië.

Aankomst bij de 4 Islands Race

Na een lange autorit met alle weeromstandigheden (sneeuw, hagel, wind) komen we aan in een zonnig Kroatië. Dinsdag schrijven we ons in, rijden we wat los en verkennen we de omgeving. Mijn teamgenoten van het Kona LTD team hebben de 4 Islands Race vorig jaar al gereden, voor mij is alles nieuw. Op de startlijst zien we Esther Süss en Cornelia Hug (winnaars Cape Epic 2017) staan, daarmee is het niveau van het startveld duidelijk.

Stage 1: 65km, 1700hm op eiland Krk: tactiek van vandaag

Mijn teamgenoot Laura en ik mogen in het eerste startvak starten en gaan de eerste dag verkennend rijden. Hoe voelt het om samen te rijden, hoe is het parcours, hoe voelen de benen, hoe is het teamwork?

De eerste podiumplaats

Met deze tactiek vliegen de kilometers voorbij. Voorzichtig checken we bij post twee toch maar even welke positie we van de damesteams hebben. Verrassend genoeg horen we dat we derde liggen. We rijden zonder pech of valpartijen gestaag door naar de finish, waar we als derde overheen komen. De eerste podiumplaats is binnen!

’s Avonds analyseren we de tijdsverschillen en kijken we waar we nog kunnen verbeteren. En natuurlijk herstellen: foamrollen, goed eten en rusten.

Stage 2: 65km, 1400hm op eiland KRK

Door de harde wind kan de ferry ’s ochtends helaas niet overvaren naar het volgende eiland. Plots verandert de 4 Islands Race ineens in een 3 Islands Race. We blijven op hetzelfde eiland, maar gelukkig wel met een hele nieuwe route. De route is grotendeels tegengesteld aan de route van gisteren, wat betekent dat aan het einde van de etappe het zwaarste stuk gaat komen, namelijk ‘the moon’, waar de wind vrij spel heeft.

Tactiek van vandaag

Vanwege de wind gaan we zuinig rijden en maken we gebruik van alle snelle mannen om ons heen. We gaan zorgen dat we niet teveel alleen tegen de wind in hoeven rijden.

Een snelle start

De start was een snelle crosscountry start, waar het moeilijk is om elkaar niet kwijt te raken. De eerste tien kilometer was over asfalt en grindpaden met wel 35km/h gemiddeld! Daarna volgt een lange asfaltklim. De lange klim zorgt al snel voor groepsvorming en in de groep voor ons zien we de nummer twee fietsen. Zonder al te veel forceren weten we ons hier bij aan te sluiten.

Bij het ingaan van de eerste singletrack komen we erachter dat we in de afdalingen het verschil kunnen maken, dus doen we ook. We maken snelheid en verzoeken alle mannen vriendelijk doch DRINGEND aan de kant te gaan. Het is een snelle etappe en we weten dat de tijdsverschillen klein gaan blijven, ook vanwege de vele asfaltklimmen in de route.

De man met de hamer

Na 55km kom ik voor het eerst in mijn leven de man met de hamer tegen: hongerklop. Geen energie, geen focus en iedereen rijdt ons voorbij, inclusief de nummer twee. FRUSTEREND! Gelukkig weet Laura, met haar bult aan ervaring, meteen wat er aan de hand is en gaat ze direct aan de slag. Gel erin, reep erin en na twintig minuten kom ik weer op gang. Het gas was helaas al geslagen.

In de laatste lange afdaling rijden we hard om het tijdsverschil te beperken. We hebben een plek verloren, maar ik ben in elk geval weer een ervaring rijker, wat ik zelf veel waardevoller vind.

Stage 3: 70km, 1500hm op eiland Cres

Een lange etappe met veel single tracks. Dit was onze dag. De benen waren goed, het weer was goed en we hadden er zin in.

Tactiek van vandaag

Om te beginnen ga ik meer eten en drinken. Dankzij de technische route gaan we zorgen dat we voor de nummer twee blijven in de singletracks. Maar belangrijk is om onze krachten goed te doseren.

De muur op

De start vind plaats op de boot en de race begint meteen met een muur van een klim! 300 hoogtemeters in 2,5km. Een hectische start waarbij ook hier geldt dat we elkaar niet uit het oog moeten verliezen. We staan helaas niet goed bij de start, dus we verliezen meteen nummer twee uit het oog. Als klap op de vuurpijl rijdt de nummer vier in het algemeen klassement ook nog voor ons.

Al snel pakken we de derde plaats weer terug en in de eerste afdaling vliegen we zelfs naar de tweede plek.

Een goed geoliede machine

Het is vandaag echt genieten met mooie single tracks, afdalingen en klimmen. Het parcours is helemaal naar onze zin en de samenwerking is perfect. Ik ga bergop op kop en Laura naar beneden; het loopt als een geoliede machine. Voor we het door hebben belanden we aan bij de finish.

Tot onze grote vreugde is het tijdsverschil bij de etappe tussen nummer twee en drie maar liefst vijf minuten! Dit betekent dat we in het algemeen klassement morgen nog 50 seconden moeten winnen om tweede te worden. Dit biedt perspectief. Wij worden sterker.

Stage 4: 40km, 975hm op eiland Losinj

De vierde en laatste etappe is een korte, met het zwaarste gedeelte in de eerste twintig kilometer.

Tactiek van vandaag

We hebben alle scenario’s om die 50 seconden goed te maken doorgesproken. De tactiekbespreking begon meteen na de finish van de derde etappe. Uiteindelijk besluiten we dat het belangrijk is om ze in het oog te houden en dan in de eerste afdaling voorop te zitten. En, ook niet onbelangrijk, de laatste acht snelle kilometers niet alleen in de wind te rijden.

De stress slaat toe

Dit is onze beste dag: we klimmen harder, dalen sneller en qua communicatie is lichaamstaal genoeg. Terwijl Laura dood gaat in de klim controleer ik onze voorsprong. Na de eerste afdaling slaat de stress een beetje toe omdat een file ontstaat. Dit duurt gelukkig niet zo lang en als snel kunnen we de race voortzetten.

Tegen de grond

Singletracks volgen mooie betonpaden langs de zee en alles gaat gesmeerd. Eenmalig bodemonderzoek (lees: een smak tegen de grond) van mij dreigt nog even roet in het eten te gooien, maar ook met een dikke snee in je knie kun je natuurlijk doorfietsen.

Tot vijftig tellen

De laatste acht kilometer hebben we een mooi groepje mannen die ons uit de wind houden. Daar is de finish! Geen nummer twee te bekennen. Na de finish tellen we tot vijftig en dan is het zeker: we zijn tweede in het algemeen klassement.

We hebben perfect teamwork geleverd en in de laatste etappe hadden we zelfs maar vijf minuten verschil op Esther Süss en Cornelia Hug.  We hebben een geweldige week gehad tijdens de 4 Islands race en we zijn een super leerervaring rijker! Op naar een volgend avontuur, de wereldbekerwedstrijd in Albstadt.

Kona LTD

Ik en mijn teamgenoten rijden voor het Kona LTD team, een multidisciplinair mountainbike team. Bekijk ook eens onze website en volg ons op Facebook.

Gerelateerd artikel

Wil jij ook graag eens naar de zon met je mountainbike? Lees dan Jason’s drie tips voor een zonnige mountainbike fietsvakantie: