Zonnige wielertrips: Nol gaat naar Spanje

Eerder introduceerde Nol je al met zonnige wielertrips in de winter. Begin januari reisde Nol af naar Spanje, om een paar weken later te kunnen genieten van een knallende seizoenstart.

Van de band

Met ijs op de vleugels en beslag op de ramen stijgen we op. Het besneeuwde landschap onder ons wordt alsmaar kleiner. Wat later schuiven op het vliegveld van Alicante de fietskoffers van de band en rijden we twee donkere uurtjes zuidwaarts.

De eerste zon

Nieuwsgierig dat ik ben loop ik die volgende morgen meteen naar buiten. De zon duwt op dat moment net haar eerste stralen over de kale heuvels. Het ontbijt kan buiten worden verorberd, welkom op trainingskamp!

Koffer uit en in elkaar

De koersfiets in elkaar schroeven na een vlucht blijft spannend. Uiteraard probeer je haar te beschermen tegen elke mogelijke mishandeling, maar toch… Gelukkig komt ze wederom ongedeerd uit de strijd dankzij de fietskoffer van medeblogger Jeroen.

Bloed in de mond

De eerste van tien trainingen begint met een aantal kilometer bergop om het dorp uit te komen. Snakkend naar adem, met een bloedsmaak in de mond en met een tweetal benen als dode pieren bereik ik de top. Dat terwijl er slechts ‘rustig’ gereden wordt. “Scheisse bergen” is wat een welgeknipte sprintlegende hier ooit over te zeggen had.

Binnen een uurtje is de zee in zicht. In een decor van palmbomen, blauwe lucht en een fel zonnetje blijft dat bijzonder. Wat minder snel went zijn de klimmen in combinatie met de felle (tegen)wind.

Ken je plek

De pikorde was snel duidelijk. Bergop word ik vaak gelost en op het valsplat, glooiende of bergaf probeer ik dit te compenseren. Dat proces, meerdere malen per rit, zorgt voor pittige trainingsarbeid. Zowel mentaal als fysiek verken en verleg ik mijn grenzen.

Chocola, popcorn, alles!

Terwijl de dagen verstrijken zwakt het lichaam af. Om deze fysieke leegloper te remmen eten we als een stel hoogzwangere everzwijnen. Naast de dubbele, vaak warme, lunch en het dubbele diner is geen pak chocola, geen pan popcorn en geen zak cakejes veilig.

Beentjes omhoog

Buiten de training om is het beentjes omhoog, eten, nog wat eten en nog meer eten. Daarnaast wordt aandacht besteed aan het maken van goede routes en het analyseren van de ritten.

Om niet in een sleur te geraken brengen we ook regelmatig bezoekjes aan de lokale horeca. Niet alleen de uiterst betaalbare restaurants zorgen voor enerverende avonden, ook de Nederlandse zanger Marc Marcus met het repertoire van Lionel Richie draag zijn steentje bij.

De weergoden slaan toe

De weergoden konden het goede weer van het eerste tweetal dagen helaas niet doortrekken. Twee dagen viel er regen en moesten we toch echt een laag of drie aantrekken om warm te blijven. Sneeuw op de bergtoppen en koude vingers waren ons niet vreemd. Toch heeft dit ons niet de unieke kans ontnomen om als beesten te trainen!

Hasta la vista baby!

Spanje, bedankt. Bedankt voor je lekkere mandarijntjes, zonnige ochtenden en toekomstige overwinningen.

Tot volgend jaar!

Gerelateerd bericht

Lees ook Nols eerdere bericht over alle redenen waarom je in het buitenland op zonnige wielertrip moet gaan: