De winter is ideaal om stiekem sterk te worden. Qua wielergeweld is het helaas rustig. Jef heeft nu al voorjaarskoorts! Herinner jij ook al die mooie tijden in het voorjaar?
Artikel gaat verder onder banners
Gravel, snert, trappist & vuurkorven:
- Zondag 9 maart 2025
- 60 of 90km prachtig gravel
- De Kempen en het Vlaamse grensgebied
- Cobbles '25 winterjack twv €69 optioneel €29
Kasseienkriebels
Daar zitten we dan, een dikke twee weken na het WK. We hebben een aantal nieuwe namen en een oude bekende die wederom in dat prachtige witte tenue het komende jaar de koersen mag gaan kleuren. Over het WK is genoeg gepraat en geschreven. Ik wil er nog twee dingen over kwijt: ‘mooie wereldkampioen’ en ‘snel vergeten’.
De afgelopen dagen bekruipt mij een oncomfortabel gevoel. Ja is het echt..? Ja, het veldrijden is begonnen! De strijd tussen Wout van Aert en Mathieu van der Poel wordt nu wekelijks zonder Keizer Sven Nys beslecht, alleen mis ik toch iets: ik heb last van voorjaarskoorts! Ik betrap me erop dat op mijn scherm steeds vaker zaken als de Muur van Geraardsbergen, de Paterberg, Koppenberg, Roubaix, Kasseien, Vlaanderen, Mons-en-Pévèle, Gent en de Oude Kwaremont voorbij flitsen. Dit brengt prachtige herinneringen naar boven van een mooie zomerse zaterdag toen ik er met mijn kameraden erop uit trok in de Vlaamse Ardennen.
Paterberg
Half snotterend kom ik bovenop de Paterberg. Ik werp een blik op mijn fietscomputer, hartslag maximaal en het melkzuur spuit ongeveer mijn oren uit. Onder me hangen een paar benen die aanvoelen als twee uitgeknepen pakken appelsap. Op de top besluit ik om even te stoppen en weer een beetje op krachten te komen. De banaan die ik de hele rit in mijn achterzakje heb zitten biedt gelukkig de nodige verlichting.
Koppenberg
Verscholen in de mist zie ik de Koppenberg al liggen. Een muur van kasseien doemt voor me op…. Ik probeer zo hard mogelijk deze helling op te rijden, stil vallen op dit moment heeft rampzalige gevolgen. Een moment geen grip en het is gedaan, basta! Stampen met alle macht, mijn benen geselen de pedalen en ik hoor de ketting kraken. Mijn benen ontploffen, krampen beginnen te komen en mijn overgebleven krachten stromen in hoog tempo weg. Kuilen, gaten, spleten, het frame van mijn Colnago krijgt het zwaar te verduren en zit op zijn limiet. Bij de huizen voel ik dat het minder steil wordt en ik laat het tempo wat zakken. Ik zie gelukkig de bosrand langzaam opdoemen, een teken dat ik bijna de top van deze slopende helling heb bereikt.
De Ronde
Op de top van de Koppenberg kom ik op adem. Ik veeg het slijm en snot van mijn gezicht en neem een flinke teug uit mijn bidon. De zon begint zowaar te schijnen en de eerste voorzichtige zonnestralen raken mijn shirt. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, het is tijd voor het voorjaar, het is tijd voor De Ronde!
Nog 150 dagen en dan is het zondag 2 april 2017, de dag van de Ronde van Vlaanderen. Ik ben alvast met aftellen begonnen![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]