“Goh, hoe kom je zo bruin?”, “Ben je afgevallen?” Twee vragen die ik de afgelopen tijd heel vaak heb gehoord. En allemaal dankzij een kleine verandering in mijn dagelijks bestaan! In plaats van met het OV ga ik nu op mijn racefiets naar mijn werk. Drie keer per week veertig kilometer. Een maand woon-werkverkeer op de fiets is nu voorbij en jullie zijn natuurlijk onwijs benieuwd of ik het vol gehouden heb en hoe mijn tochtjes bevielen.
Alle begin is moeilijk
De eerste week was eigenlijk een eitje als ik erover nadenk, want toen was het prachtig weer. Ik raakte alleen steeds de weg kwijt, terwijl het eigenlijk de makkelijkste route ever is (immer gerade aus). Op mijn allereerste tochtje reed ik 23,6 gemiddeld op de heenweg en 23,9 op de terugweg. Dat vond ik toch wel ietwat aan de trage kant, dus op dag drie begon ik wat meer gas te geven en kwam ik boven de 25 kilometer per uur uit. Gemotiveerd besloot ik om mijn snelheid beter op Strava bij te houden en dat scheelde een boel!
Onze nieuwe weg toertocht!
- Zondag 9 juni 2024
- 90/120/150km uitgepijlde route
- De mooiste weggetjes en paden door Brabant
- Optioneel: Cobbles summer jersey twv
€59voor €29
Onze eigen winter gravel toertocht!
- Zondag 3 maart 2024
- 60/85km gravel in Brabant/Vlaanderen
- Vuurkorven, trappistenbier & snert bij de finish
- EARLY BIRDS: winterjack twv €69 cadeau
Mijn aluminium ros
Steeds harder fietsen
De focus of Strava gaf me een extra stimulans en het maakte de rit ook extra leuk, aangezien ik nu zag waar de segmenten liggen. Toen vloog ik opeens met 28 kilometer per uur naar huis! Zo’n hoog gemiddelde had ik nog nooit gehaald! Blijkbaar zat er toch meer in mijn benen dan ik zelf dacht. Sindsdien push ik mezelf dan ook om in elk geval rond de 27 kilometer per uur te rijden. Het is namelijk maar een kort ritje van 20 kilometer, dus hierdoor is het voor mij ook echt een training. Als ik niet bezweet en met een rood hoofd aankom, heb ik het niet goed gedaan.
Dat ik steeds fanatieker word, merk ik ook als ik andere wielrenners zie. Ik werd een keer ingehaald door een meisje dat spatborden op haar wielrenfiets had gemonteerd… Die MOEST ik toen dus terug inhalen, dat begrijp je. Ook heb ik inmiddels mijn favoriete stukken in de route. Er zit een heerlijke bocht in, waar je lekker hard door heen kan razen en een mooi viaductje waar ik steeds probeer om zo hard mogelijk omhoog te fietsen met zo min mogelijk slagen.
De bocht
Cheatdays
Ik moet wel heel eerlijk bekennen dat ik ook een paar cheatdays heb gehad. In totaal ben ik vier keer met de bus gegaan in plaats van met mijn fietsje en dat kwam voornamelijk door het slechte weer van de laatste tijd. Ik heb banden met nul profiel en ik merk zelfs met lichte regen al dat ik soms wegglij (ja smoesjes, ik weet het). Maar als het niet al te hard regent ga ik er gewoon voor en dan voel ik me ook enorm fanatiek met mijn regenjasje aan. Ik heb nog nooit zo vaak natte sokken gehad als de laatste tijd.
Mijn racefiets tussen zijn stadse collega’s
Resultaten van een maand woon-werkverkeer
Maar goed, wat zijn nu precies mijn resultaten? Ik heb geleerd dat ik veel harder kan fietsen dan ik dacht, mijn conditie is met sprongen vooruit gegaan, ik ben bijna 2 kilo afgevallen, ik ben een stuk bruiner geworden en ik vind het steeds leuker om te fietsen. Als ik in het weekend niet heb kunnen fietsen, sta ik op maandag te popelen om mijn werkritje te rijden. Oh en niet geheel onbelangrijk: ik heb 64 euro bespaard, door niet met het OV te gaan. Door al deze positieve punten heb ik dan ook besloten dat ik lekker naar mijn werk blijf fietsen. Hopelijk stoom ik eind juli dan met 30 km per uur naar huis!
Meer Michelle
Lees ook mijn stuk waarin ik de plannen van afgelopen maand aankondig: vier weken lang, drie dagen per week, twee keer per dag, twintig kilometer woon-werkverkeer. Lees je mijn stuk en denk je “wie is dat mens nou eigenlijk?” Lees dan het artikel waarin ik mezelf voorstel.
