Bikepacking Italie – Nederland: over de Stelvio & door Oostenrijk!

Etappe 1: klimmen! (177 km)

Daar zit ik dan: aan het ontbijt, een half uur voor vertrek. Stiekem ben ik toch wel wat zenuwachtig. Heb ik alles? Werkt de Garmin? Hoe zal ik de bergen verteren? Het ontbijt is achter de kiezen en ik maak me klaar voor vertrek. Het is bewolkt maar een prima temperatuurtje. Het gaat voorspoedig en alles draait lekker. Ik haal bergop zelfs mensen in, dat geeft moraal! Langzaam wordt het steeds mistiger en kouder en op de top van Monte Baldo is er zelfs nog maar tien meter zicht. De  beklimming wordt beloond met een zonnige afdaling richting Trento.

De 70 kilometer die daarop volgde waren vlak en de rit verliep voorspoedig. Ruim op tijd kom ik aan bij mijn eerste hostel. Daar is het eerst tijd om mijn rit op Strava te zetten. Het bloed schiet naar mijn hoofd als blijkt dat mijn rit corrupt is, net als mijn routes. Gelukkig kan ik de laptop van het hotel gebruiken om het op te lossen.

Etappe 2: Stelvio! (130 km)

Met lichte onzekerheid begin ik aan dag twee. Zal ik de Stelvio doen? De vorige dag had ik wel lichte kniepijn… Ik volg een fietspad dat van Italië, dwars door Oostenrijk naar Duitsland loopt. Op een onverhard deel haal ik een Oostenrijker in. Hij vroeg of ik naar de Stelvio ging. Ja! Zo vervolgen wij samen onze weg onder het genot van een zonnetje en een gezellig praatje. Voor ik het weet staan we onderaan het begin van de Stelvio.

Daar zijn we dan, de Stelvio!

Het weer is perfect, ik kan het niet laten. Ik klim van bocht naar bocht, wat een uitzichten! Langzaam komt de top inzicht. De Stelvio kent maar liefst 48 haarspeldbochten en ik hoef er nog maar tien! Nog even doorbijten! De top wordt bereikt, waar ik nog even met open mond nageniet van deze geweldige klim. Wat een machtig gevoel is dit! Daarna was het weer tijd om een slaapplek te vinden.

Etappe 3: Italië – Oostenrijk – Duitsland (195 km)

Na een diepe slaap en een uitgebreid ontbijt rijd ik weg voor mijn derde dag. Stiekem wilde ik naar Duitsland rijden maar is dit haalbaar? Door de prachtige omgeving krijg ik steeds meer moraal, ik ga ervoor! Ik vervolg mijn weg naar Landeck en stop bij een meer op een foto te maken. Hier ontmoet een koppel uit Nieuw Zeeland dat al twee maanden op hun fietsen aan het reizen is. Na een gezellig gesprek vervolg ik mijn weg naar St. Anton Arlberg. De Arlbergpass is een skigebied waar menig welvarende persoon in de winter gaat skiën. Gelukkig schijnt nu de zon en is het lekker warm! Al snel bereik ik de top!

Ik vraag een man om een foto te maken, waarna hij wil dat ik met zijn motor op de foto ga. Waarom ontging mij even, maar dat was misschien de vermoeidheid. Na de top daalt de route af richting Lindau, waar mijn derde overnachting is. Ditmaal slaap ik in een hostel of beter gezegd “lig” ik in een hostel. Want met zes mannen waarvan er drie hard snurken blijft er weinig over van een goede nachtrust!

Op de foto met de motor, een mooi aandenken

Op naar Nederland

Benieuwd hoe mijn reis vervolgd wordt? Je hoort het over een week in mijn laatste blog!

Foto’s

Bekijk hier nog een verzameling foto’s van tijdens mijn reis![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]