De kermiskoers is dankzij team Munnemoat terug op Nederlandse bodem. Onder het genot van veel te harde muziek is er maar één ding waar een (aangeschoten) mens naar smacht: KOERS!
Onze nieuwe weg toertocht!
- Zondag 9 juni 2024
- 90/120/150km uitgepijlde route
- De mooiste weggetjes en paden door Brabant
- Optioneel: Cobbles summer jersey twv
€59voor €29
Onze eigen winter gravel toertocht!
- Zondag 3 maart 2024
- 60/85km gravel in Brabant/Vlaanderen
- Vuurkorven, trappistenbier & snert bij de finish
- EARLY BIRDS: winterjack twv €69 cadeau
Foto’s door Remko Veurink
Kermiskoers
Knipperende lichtjes in alle kleuren van de regenboog vallen op het netvlies en stemmen met een galmende echo zijn over de speakers te horen. De geur van bier en burgers prikkelt de neus, het is de kermiskoers! In plaats van een rondje om de kerk worden er rondjes om de kermis gereden. Zaterdag 17 september waren dat er dertig. Dertig keer door een walm van friet en door een haag joelende mensen, genietend van leedvermaak. Grote stapels premies liggen voor ons renners klaar. Hét middel om de bel vaker te laten rinkelen, die voor coureurs als een rode lap op een stier werkt. De vele sprintjes om de flappen maken de koers zwaarder, maar zeker ook leuker, lucratiever en vooral kijkbaarder.
Klinkers
In het 1.300 meter lange circuit lagen 3 bochten en 800 meter stroeve klinkers. Twee ploegen waren goed vertegenwoordigd, waardoor het altijd oppassen is als er één van wegrijdt. Andersom weet je dat het goed is als je met ze in een vlucht zit. Onder de vlag van onze studentenvereniging stonden wij met twee dappere strijders aan de start: Juul en ikzelf.
Twee sets goede benen bleken een actieve koers op te leveren. Beide demarreerden we regelmatig en hielden we de koers vanaf de eerste rijen scherp in de gaten. Naast de twee grote ploegen waren er ook nog twee gevaarlijke eenlingen. Op tweederde van de koers zat mijn ploegmakker weg met een mannetje van één van de goed vertegenwoordigde ploegen. Toen er nog één van die andere grote ploeg naartoe reed wist ik het zeker: dit gaat een podiumplaats worden.
Ook in het peloton wist men dat als er nu niks gedaan werd, de koers ten eind zou zijn. De twee eenlingen zaten er, tot hun grote frustratie, niet bij. Keer op keer sprintten ze weg, met als doel het gat te dichten. Keer op keer ging ik in hun wiel mee. Keer op keer negeerde ik het signaal dat ik over moest nemen. Hun woeste grimas bij omkijken gaf mij energie. Ik gaf steeds een brede grijns terug, wat hen nog woester maakte. Naarmate dit vaker gebeurde werden de reacties steeds pittiger, tot schreeuwen en bepaalde verwensingen aan toe. Ik genoot intens. Juul reed ondertussen sterk door.
Finale
Op de laatste klinkers reed Juul weg uit de kopgroep. Dit was deels succesvol, aangezien één concurrent loste. De ander klopte hem in de spurt, wat een zéér knappe tweede plek betekende. Ikzelf reed op dat zelfde stuk weg uit het overgebleven groepje en finishte als eerste achter de kopgroep van drie.
Kussen van Miss Brabant, een mooie bos bloemen en een fris glas pils werden op het podium ontvangen. Deze laatste werd, zoals het een klepper betaamd, in één grote teug achter de kiezen gewerkt. Samen veertig euro en een hele berg vermaak rijker keerden we breedgrijnzend huiswaarts.
Kermiskoers, een prachtfenomeen, dat dankzij de mannen van Team Munnemoat nieuw leven is in geblazen!
Meer Cobbles
Wil je meer verhalen lezen zoals dit? Check dan de pagina met alle verhalen van Nol van Loon! Wil je meer lezen over de koers, klik dan hier!
